Θετικός ο Γιοάν Μολό στο Χαριλάου, όχι ότι πήρε τις πολλές πρωτοβουλίες και πέρασε συχνά τη σέντρα μα σαφώς πήρε υψηλό βαθμό επειδή δεν άφησε μια ομάδα σαν τον Άρη (που παίζει πολύ από τα άκρα) να τον εκθέσει.
Τίμιος αμυντικά (παρότι ο άνθρωπος βρέθηκε στα…γεράματα να παίζει άμυνα) και με μια ωραία δόση τρέλας που κάθε ομάδα χρειάζεται.
Το γράφαμε και πέρσι, με την απόκτηση του Γάλλου ο Παναθηναϊκός κέρδιζε μία ηγετική μορφή, μία προσωπικότητα που μπορεί να διαχειρίζεται τις ψυχολογικές διακυμάνσεις ενός γκρουπ από εβδομάδα σε εβδομάδα, αν φυσικά κατάφερνες να τον κάνεις να νιώσει όμορφα και σημαντικός στο περιβάλλον.
Για έναν Παναθηναϊκό νεανικό όπως ήταν ο περσινός που έψαχνε τέτοιες φιγούρες ο Μολό (που σκόραρε κιόλας στο πρώτο του αιώνιο ντέρμπι) ήταν άνθρωπος εμπιστοσύνης, ένας τύπος που ήξερες ότι θα σου έκανε την δουλειά και με το παραπάνω, αρκεί να τον έκανες να νιώσει ξεχωριστός.
Όταν τις πρώτες του μέρες στο Κορωπί τον …έκραζες φέρνοντάς του ως παράδειγμα Κολοβούς και Ζαχίντ λογικό ήταν να…σπάσει ο άνθρωπος και να αναρωτιέται ύστερα για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.
Μιλώντας ακόμα και με οικονομικούς όρους ο Γάλλος είναι ξεκάθαρα μία επένδυση χαμηλού ρίσκου και μεγάλης πιθανής απόδοσης. Προσθήκη με ξεκάθαρο value, αρκεί να ξέρεις πως να του φερθείς.
Δημήτρης Στρατής
