Στα Σαλόνια ο PANATHINAIKOS!
Η έξτρα αξία του διπλού στη Σουηδία και το τριφύλλι που σεμνά και ταπεινά γίνεται και πάλι Panathinaikos.
Έγινε η δουλειά λοιπόν και να περάσει ο επόμενος. Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του χωρίς να δώσει το παραμικρό δικαίωμα και βρίσκεται ένα βήμα από το να επιστρέψει εκεί που μίνιμουμ ΑΝΗΚΕΙ.
[ads2]
Να παίζει και το χειμώνα στην Ευρώπη, να κλείσει τις πληγές που άνοιξε στο κορμί του η τελευταία πενταετία, να γίνει ξανά Panathinaikos.
Καταρχήν να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι, να ξέρουμε τι λέμε και τι ακριβώς κάναμε. Ούτε κανένα θηρίο σκοτώσαμε (άσχετα αν δεν έχει ουδεμία σχέση με την περσινή ΑΙΚ) ούτε τίποτα.
Ωστόσο η πρόκριση με δύο νίκες, σε μια εποχή που άλλοι τις κυνηγάνε με το τουφέκι (και δεν τις βρίσκουν…) αν μη τι άλλο είναι μια καλή αρχή για την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ που λέγαμε και πιο πάνω.
Είναι κανόνας στο ποδόσφαιρο πως τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο για να προκριθείς δεν αρκεί να είσαι καλύτερος ή ποιοτικότερος αλλά πιο έτοιμος. Ο Παναθηναϊκός, συνολικά ως οργανισμός, δούλεψε πολύ τους τελευταίους μήνες για να είναι όπως πρέπει την ώρα που πρέπει και με βάση την εξέλιξη και στα δύο παιχνίδια τα κατάφερε.
Το ματς στη Στοκχόλμη δημιούργησε κάποια «θέματα» στα πρώτα 45 λεπτά εκεί όπου ο επιφυλακτικός τρόπος με τον οποίο μπήκαν οι πράσινοι άφηνε ανοιχτούς λογαριασμούς για να γίνει καμιά ζημιά. Όχι ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα ανασταλτικά. Ούτε φάσεις έφαγες, ούτε τίποτα.
Οσο όμως δεν το τελείωνες το ματσάκι, τόσο η αμφιβολία παρέμενε. Με λίγα λόγια ήταν μέχρι να τους βάλεις το πρώτο, καθώς από εκεί και μετά οι Σουηδοί δεν θα μπορούσαν να αντιδράσουν ποτέ.
Όλα αυτά που λέτε κράτησαν μέχρι την υποδειγματική αντεπίθεση στο ξεκίνημα της επανάληψης και τη γκολάρα του Ιμπάρμπο.
Ο Κολομβιανός, που αποτελεί με διαφορά την ακριβότερη επένδυση του τριφυλλιού αυτό το καλοκαίρι, έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην πρόκριση και στην ουσία τέλειωσε το ματς. Το επίσης υπέροχο γκολ του Μάρκους ήταν απλά το κερασάκι στην Τούρτα.
Όπως τον σταυρώναμε πέρσι (δικαίως) για την εικόνα της ομάδας, έτσι και φέτος του αξίζει ένα μπράβο τόσο για το «χεράκι» που έβαλε στο μεταγραφικό σχεδιασμό όσο (ΚΥΡΙΩΣ) στην αγωνιστική ετοιμότητα που παρουσίασε η ομάδα τη δεδομένη στιγμή.
Μπορεί να έπαιξε σφιχτά και κλειστά, αυτό που είδαμε όμως λέει ότι πέρασε αέρα – πατέρα με δυο νίκες, χωρίς να δεχτεί γκολ απέναντι σε μια σαφώς πιο έτοιμη ομάδα με εικοσικάτι επίσημα ματς και παίζοντας τη ρεβάνς σε πλαστικό.
Δεν είναι και λίγο και μάλιστα την εποχή αυτή.
Είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις απέναντι στην ιστορία σου και το dna σου, σε όλα αυτά που σε έκαναν να ξεχωρίζεις εδώ και χρόνια. Πάμε σαν άλλοτε λοιπόν. Σεμνά και ταπεινά…
ΥΓ: Περιμένω από τους «Καμπάλα και… Τράμπαλα» που μας (τα) έπρηξαν ένα χρόνο τώρα να πουν κάτι. Αν όχι τώρα, έστω μόλις συνέλθουν. Τους καταλαβαίνω, άσχετα αν τέτοιο πράγμα δεν έχω ζήσει ποτέ. Έγραψαν ιστορία τα «παιδιά». Είναι… πρωτοπόροι και σε αυτό. Άντε και εις ανώτερα και μην ξεχνάτε: Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς…
ΥΓ1: Αν έχουν χαλαστεί και τίποτα δικοί μας από τα ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΑ χαμόγελα για την πρόκριση και πιστεύουν πως απαγορεύεται να γελάς δεν πειράζει. Θα το περάσουν κι αυτό, όπως το πέρασαν και το ’10. Κουράγιο… Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει!
ΥΓ2: Η κλήρωση με την Μπρόντμπι είναι ύπουλη…
Θέλουν προσοχή οι Δανοί που απέκλεισαν την Χέρτα και δείχνουν καλύτεροι από πέρσι…
Ωστόσο, ο σοβαρός PANATHINAIKOS δεν έχει τίποτα να φοβηθεί!
Εις το Επανιδείν!