Σπόραρ: «Καλή η Σπόρτινγκ και το Ζοσέ Αλβαλάδε, αλλά σαν τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει!»

Ο Αντράζ Σπόραρ παραχώρησε συνέντευξη στο gazzetta.gr και έκανε τον απολογισμό του το πρώτο εξάμηνο παρουσίας του στον Παναθηναϊκό.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στο gazzetta.gr:

Το στόρι της μεταγραφής:

«Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Τότε ο Παναθηναϊκός ενδιαφερόταν για τον Βέρμπιτς. Ο πρόεδρος τότε ρώτησε τον ατζέντη μου ποια ήταν η κατάσταση με μένα. Στην αρχή η Σπόρτινγκ απαιτούσε ένα μεγάλο ποσό, αλλά μετά από λίγες μέρες ο ατζέντης μου κάλεσε τους ανθρώπους του ”τριφυλλιού” και τους εξήγησε πως έχει η κατάσταση αλλά και τι ποσό πρέπει να δώσουν για να γίνει η μεταγραφή.

Ο πρόεδρος ζήτησε χρόνο για να το συζητήσει και να επιστρέψει με μία οριστική απόφαση. Εντωμεταξύ τόσο ο πρόεδρος όσο και ο Σπύρος Βλάχος μίλησαν μαζί μου αρκετές φορές. Ο στόχος ήταν να έρθουμε μαζί με τον Βέρμπιτς.

Η όλη διαδικασία κράτησε μία εβδομάδα το πολύ. Για μένα κινήθηκαν όλα πολύ γρήγορα. Εγώ αγόρασα ένα σπίτι εκεί, αισθανόμουν καλά εκεί στη Λισαβώνα, ήθελα να προσπαθήσω και να δώσω λίγο περισσότερο χρόνο. Τότε όμως μου τηλεφώνησε ο Παναθηναϊκός, μου είπε ότι η ομάδα έχει σταθερότητα από οικονομικής άποψης. Ήξερα τα πάντα για τους οπαδούς από πριν και δεν ήταν δύσκολη η τελική μου απόφαση.

Στο τέλος πρέπει να πω ότι είμαι πολύ χαρούμενος που επέλεξα να έρθω εδώ. Δεν περίμενα ποτέ να κάνουμε ένα τέτοιο ξεκίνημα στη σεζόν. Συνήθως μία μεταγραφή παίρνει 3-4 εβδομάδες, εμείς κάναμε όλη τη διαδικασία μέσα σε μία το πολύ. Έτσι μπόρεσα να παίξω πάρα πολύ γρήγορα, από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια της ομάδας».

Είχες και μία πρόταση από την Μπρεστ;

«Ναι. Απ’ όσο θυμάμαι η Μπρεστ προσέφερε περισσότερα χρήματα από τον Παναθηναϊκό. Έδωσε περισσότερα και σε μένα, κι ας μην ήταν πολύ μεγάλη η διαφορά. Δεν υπήρξε όμως στιγμή στο μυαλό που να είχε εκείνη προβάδισμα. Ήθελα να παίξω στον Παναθηναϊκό, για να διεκδικώ τίτλους, να κερδίζω παιχνίδια, να επιτίθεμαι, να έχω τρελούς οπαδούς στο πλευρό μου, να έχω πάθος. Στην Μπρεστ θα ήταν διαφορετικά. Δεν ήταν ποτέ επιλογή μου».

Έπαιξαν ρόλο οι Βέρμπιτς και Τσέριν στην απόφασή σου;

«Όχι, θα ερχόμουν και πάλι. Για μένα θα ήταν το ίδιο. Νομίζω το ότι εγώ είχα αποφασίσει να έρθω πριν τον Μπένιαμιν, επηρέασε περισσότερο τη δική του απόφαση. Μπορεί να πει ”Ευχαριστώ Άντρατζ”, επειδή του είπα ότι θα έρθω και πως θα ήταν ωραίο αν ερχόταν κι αυτός, γιατί είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Ήταν σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση, επειδή είχε συμβόλαιο με την Ντινάμο Κιέβου, μετά ήρθε ο πόλεμος.

Όλοι στην ομάδα του ασκούσαν πίεση, ”δεν μπορείς να μας αφήσεις και να φύγεις”. Όμως, η ποδοσφαιρική ζωή του τον ανάγκασε να κοιτάξει τον εαυτό του. Δεν ήταν όμως μία εύκολη απόφαση και γι’ αυτό του πήρε περισσότερο, έπαιξε πρώτα στα προκριματικά κόντρα στην Φενέρμπαχτσε.

Οπότε η απόφασή μου τον βοήθησε περισσότερο. Αλλά και για μένα ήταν καλό, επειδή ήξερα αυτόν καλά, αλλά και τον Άνταμ από την εθνική ομάδα. Τον δεύτερο δεν τον ήξερα τόσο καλά πριν, δεν μιλούσαμε πολύ πριν, είναι νεότερος, έχει ακόμη πολλά να μάθει και να διδαχθεί».

Ποιο είναι το «μυστικό», αν υπάρχει, για το ιστορικό ξεκίνημα του 12/13 του Παναθηναϊκού:

«Είναι τρομερό. Όταν ήρθα εδώ ήξερα πως ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα, έπαιζε και στο Champions League, αλλά γνώριζα πως και ο Παναθηναϊκός είναι μία μεγάλη ομάδα, που για διαφορετικούς λόγους τα περασμένα χρόνια δεν ήταν στην κορυφή. Μου άρεσε αυτό. Ήταν ένα μεγάλο κίνητρο για μένα. Έρχεσαι στον Παναθηναϊκό και ξέρεις πως έχεις τρελούς οπαδούς, όμως λείπουν οι τίτλοι.

Κι αυτό για μένα ήταν μία πολύ σημαντική πρόκληση. Από την πρώτη μέρα παίζουμε με τον ίδιο τρόπο. Είμαστε σαν ανοιχτό βιβλίο. Όλοι ξέρουν τον τρόπο που αγωνιζόμαστε. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο γινόταν κατά τη διάρκεια όσο κερδίζαμε και μέναμε στην κορυφή αυξάνοντας την διαφορά από τους διώκτες μας. Όπου πηγαίναμε, ερχόντουσαν φίλαθλοι της ομάδας, ακόμη κι εδώ στην Κύπρο. Αυτό είναι πίεση για μας.




Αλλά έτσι πρέπει να είναι. Με ρώτησες αν υπάρχει κάποια ”συνταγή” γι’ αυτό το σερί. Δεν ξέρω. Το πρωταρχικό είναι σίγουρα η ομάδα. Οι παίκτες, ο προπονητής, το σταφ, όλη η δομή της. Το πιο σημαντικό είναι πως πρέπει να είμαστε σαν οικογένεια. Σίγουρα ο κόουτς είναι πολύ έμπειρος, ξέρει πολύ καλά το πρωτάθλημα. Το πόσο ποιοτικά παίζουμε. Το πιο σημαντικό είναι οι οπαδοί.

Απ’ όταν ήρθαν δεν είχαμε ποτέ κάτι λιγότερο από 16 χιλιάδες οπαδούς στην Λεωφόρο. Κι αν είχαμε ένα γήπεδο 30 χιλιάδων είμαι σίγουρος πως θα είχαμε 25 χιλιάδες σε κάθε ματς. Εμείς όμως τους αφυπνίσαμε και τώρα όπου και να πάμε είναι εκεί. Όταν έπαιζα στην Σλοβενία, δεν είχαμε 2.000 οπαδούς σχεδόν ποτέ στο πρωτάθλημα. Πρέπει να το εκτιμήσουμε και να το σεβαστούμε αυτό. Και φυσικά να συνεχίσουμε να κερδίζουμε».

Ποιο παιχνίδι θεωρείς πως ήταν το δυσκολότερο;

«Με τον Ολυμπιακό. Είναι ένα ντέρμπι που μπορούσε να συμβεί το οτιδήποτε. Ότι βαθμολογική διαφορά και να υπήρχε δεν είχε σημασία. Δεν υπάρχουν φαβορί σ’ αυτά τα ματς. Σ’ αυτό το παιχνίδι δεν παίξαμε καλά και σχεδόν χάσαμε στην έδρα μας. Κάναμε κάποια λάθη, πήραμε το πέναλτι, ήμασταν τυχεροί, γιατί ο παίκτης τους έκανε ένα σημαντικό λάθος. Με το που είδα τους παίκτες του Ολυμπιακού να σκάβουν το σημείο του πέναλτι, ήξερα πως θα σκοράρω, επειδή είναι ποδόσφαιρο, δεν μπορείς να κάνεις πράγματα σαν κι αυτά. Όταν έβαλα την μπάλα κάτω, δεν ήμουν πια νευρικός. Δεν ήθελα όμως με τίποτα να χάσω ένα πέναλτι ενάντια στον Ολυμπιακό στην Λεωφόρο, επειδή οι οπαδοί θα με ”έτρωγαν” πιθανότατα (γέλια). Στιγμές σαν κι αυτές μπορούν να σε βοηθήσουν να χτίσεις ένα πολύ καλό μομέντουμ για την σεζόν».

Πιο σημαντικό γκολ ήταν αυτό ή με τον Άρη που πανηγύρισες και τόσο έξαλλα;

«Δεν μπορώ να βγάζω την μπλούζα κάθε φορά που σκοράρω στο τέλος γιατί ο προπονητής θα θυμώσει. Γι’ αυτό δεν το έκανα κατά του Ολυμπιακού. Δεν ξέρω όμως ποιο είναι πιο σημαντικό».

Τι είπατε με τον Βέρμπιτς για την εκτέλεση του φάουλ στο νικητήριο γκολ στο παιχνίδι με τον Άρη;

«Πάντα το λέω στον Βέρμπιτς επειδή είναι εξτρέμ. Δεν είναι ο τύπος του παίκτη που θα βάλει την μπάλα στο καλό του πόδι και θα σεντράρει. Του αρέσει να πηγαίνει μέσα και να παίζει και με ενοχλεί γιατί είμαι επιθετικός θέλω τις σέντρες (γέλια). Πάντα του λέω ”Μπέντζα, βάλε την μπάλα στο δεξί και σέντραρε στο δεύτερο δοκάρι”.

Έτσι στο φάουλ του είπα τέσσερις φορές ”Ντρούγα ντρούγα”, που σημαίνει στο δεύτερο δοκάρι. Και το έκανε με υπέροχο τρόπο. Εγώ ήμουν μόνος μου ευτυχώς για μας. Στην Λεωφόρο έχω παίξει 6-7 παιχνίδια. Αυτή ήταν η πιο καυτή ατμόσφαιρα που έχω βιώσει στο γήπεδο. Καλό και το ”Ζοσέ Αλβαλάδε” της Σπόρτινγκ, αλλά εδώ είναι το κάτι άλλο. Η σεζόν αυτή είναι εντελώς τρελή. Γκολ με τον Άρη στις καθυστερήσεις, με τον Ολυμπιακό το ίδιο, με την ΑΕΚ στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους. Είναι τρομερές στιγμές».

Είσαι αισιόδοξος για τον δεύτερο γύρο; Θεωρείς πως η ομάδα θα είναι έτοιμη να αντιδράσει μετά από ένα κακό αποτέλεσμα;

«Τα πάντα μπορεί να συμβούν στο ποδόσφαιρο. Ολοκληρώσαμε την προετοιμασία μας στην Κύπρο και τώρα έχουμε ακόμα μερικές μέρες στην Αθήνα για να δουλέψουμε μέχρι το ματς του Κυπέλλου. Πρέπει να κερδίσουμε το πρώτο ματς με τον Βόλο. Να κερδίσουμε τον πρώτο αγώνα του πρωταθλήματος και να συνεχίσουμε παιχνίδι με το παιχνίδι.




Τρεις και τρεις και τρεις…Να κοιτάμε την δουλειά και να κερδίζουμε. Έχουμε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ελπίζω μόνο να είμαστε υγιείς, γιατί είχαμε ήδη κάποιους σοβαρούς τραυματισμούς. Μακάρι να είμαστε όλοι υγιείς για να μπορούμε να βοηθήσουμε».

Μετά από αρκετά χρόνια ο Παναθηναϊκός απέκτησε και πάλι ένα φορ σαν κι εσένα που έχει το γκολ. Είσαι ικανοποιημένος με τα πέντε γκολ που έχεις πετύχει;

«Ναι έχω σκοράρει πέντε τέρματα, έχω κερδίσει τρία πέναλτι κι έχω δώσει και μία ασίστ. Αν τα βάλεις στο σύνολο αυτά είναι εννιά γκολ σε έντεκα παιχνίδια. Θα προτιμούσα βέβαια 11 παιχνίδια και 13 γκολ. Αλλά το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι… Tutti-Frutti. Είναι δυνατό και τα σκορ μικρά. Παίζουμε κόντρα σε κλειστές άμυνες.

Ο Βόλος ανοίχτηκε και είδατε τι συνέβη. Είναι δύσκολο να διασπάσεις εννιά παίκτες γύρω από την περιοχή. Γιατί κι αυτές οι ομάδες που παίζουν έτσι έχουν καλούς παίκτες. Πρέπει όμως να βρούμε λύσεις. Σίγουρα θα ήθελα να περισσότερα γκολ, αλλά κι αυτά που έχω πετύχει τώρα είναι οκ. Πρέπει να συνεχίζω να δουλεύω, ώστε στο τέλος της χρονιάς όλοι είναι χαρούμενοι. Τότε θα είμαι κι εγώ».

Αγαπάς τους οπαδούς του Παναθηναϊκού πάρα πολύ. Γιατί όποτε σου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσεις γι’ αυτούς λες πάντα τα καλύτερα.

«Τι μπορώ να πω για εκείνους. Δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις. Είναι τρελό το συναίσθημα στο γήπεδο. Αυτό που λέμε ” οι οπαδοί μας βοηθούν”, εδώ είναι πραγματικό. Αυτό συνέβη με τον Άρη, τον Ολυμπιακό και σε άλλα τέτοια ματς. Αυτό που έγινε στον Βόλο ήταν σε όλα τα Media στην Σλοβενία».

Πώς είναι η συνεργασία με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς; Νομίζω το στυλ του Παναθηναϊκού σου ταιριάζει.

«Ναι, το στυλ της ομάδας μου ταιριάζει. Παίζουμε επιθετικό ποδόσφαιρο. Έχουμε καλούς εξτρέμ, καλό δεκάρι. Παίζουμε γενικά καλό ποδόσφαιρο. Δημιουργούμε πολύ, στα τελευταία ματς όχι τόσο, επειδή είναι δύσκολο να διασπάσουμε τις πολυπρόσωπες άμυνες. Αλλά γενικά μου αρέσει να παίζουμε επιθετικά και να είμαι μέσα στην περιοχή, γιατί εκεί είναι όλη η δράση».

Ο Παναθηναϊκός είναι αρκετούς βαθμούς μπροστά από ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Ποιος θεωρείς πως είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλός σας;




«Ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. Απ’ όσα έχω δει, η ΑΕΚ παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, έχει ποιοτικούς παίκτες, έμπειρους παίκτες. Έχουν καλή ισορροπία στο ρόστερ τους. Έχουν και το καινούργιο γήπεδο, που είναι δύσκολο να παίξεις εκεί. Ο Ολυμπιακός έχει κάποιους σπουδαίους παίκτες. Μπορεί προς το παρόν να μην τους βγαίνει, όμως δεν γίνεται να τους υποτιμήσουμε».

Πώς σου φαίνεται η ζωή στην Αθήνα;

«Είναι μία χαοτική πόλη. Εμένα όμως μου αρέσει. Όπου και να πάω υπάρχουν οπαδοί, που σου λένε καλά πράγματα, είναι ωραίο συναίσθημα. Οι οδηγοί είναι λίγο τρελοί. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Το πως οδηγούν εδώ τα μηχανάκια δεν το έχω δει πουθενά αλλού. Ζω στα νότια προάστια που δεν έχει τόση πολύ κίνηση. Όταν πάω μέσα στην πόλη, εκεί είναι διαφορετικά».

Έχεις δει καθόλου Μουντιάλ; Υποστηρίζεις κάποια ομάδα;

«Ναι έχω δει. Υποστηρίζω την Πορτογαλία. Μου αρέσει η προσωπικότητα του Κριστιάνο Ρονάλντο».

Οπότε να μην σε ρωτήσω, Κριστιάνο ή Μέσι ε;

«Κοίτα αν το δούμε από ποδοσφαιρικής πλευράς και ταλέντου καθαρά θα σου πω Μέσι, αν το πάμε γενικά για την παρουσία στο γήπεδο κλπ. θα επέλεγα Κριστιάνο. Ο Μέσι όμως ποδοσφαιρικά είναι απλησίαστος, δεν είναι άνθρωπος. Είμαι όμως με την Πορτογαλία. Πολλοί ξεχνούν πόσα έχει καταφέρει ο Κριστιάνο Ρονάλντο».

Φυσικά θα είναι όνειρό σου να παίξεις με την Σλοβενία σ’ ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ή σ’ ένα Euro…

«Ναι βέβαια. Είμαστε σε καλό δρόμο. Τα τελευταία 2-3 χρόνια δεν είχαμε καλά αποτελέσματα και δεν παίζαμε καλά. Στα τελευταία όμως 5-6 παιχνίδια είμαστε αήττητοι κόντρα σε ομάδες, όπως η Σερβία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Ρουμανία, το Μαυροβούνιο, καθόλου κακές ομάδες. Μπορούμε να περάσουμε από τον όμιλο μας (προκριματικά Euro), δεν υπάρχει μέσα κάποια Γαλλία ή Ισπανία. Θα ήταν τρομερό να βιώσουμε κάτι τέτοιο. Η Σλοβενία περιμένει πολύ καιρό για κάτι τέτοιο».