Πραγματικό «φάρμακο» οι νίκες του

Αυτή την εποχή λόγω τιμωριών, covid ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να κερδίσει τα παιχνίδια του έστω και με μισό-μηδέν, ο τρόπος δεν είχε σημασία, μονάχα το αποτέλεσμα.

Αυτή την εποχή λόγω τιμωριών, covid ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να κερδίσει τα παιχνίδια του έστω και με μισό-μηδέν, ο τρόπος δεν είχε σημασία, μονάχα το αποτέλεσμα.

Αν η ομάδα κέρδιζε και την Τρίπολη θα τα είχε καταφέρει θαυμάσια, στερούμενη μάλιστα τη ραχοκοκαλιά της (Μαουρίσιο, Κουρμπέλη, Βιγιαφάνιες).

Εφτά βαθμοί δεν είναι άσχημοι, αν γίνουν δέκα την επόμενη αγωνιστική στο Χαριλάου θα μιλάμε για εξαιρετική συγκομιδή.

Στο μεσοδιάστημα έγιναν κάμποσα πραγματάκια που σκορπούν αισιοδοξία κι έκαναν ήδη να ξεχαστεί η οκταήμερη άδεια που έδωσε ο προπονητής στους παίκτες του τις γιορτές, γεγονός που έφερε δριμεία κριτική εις βάρος του Μπόλονι: ανακαλύψαμε τον Ιωαννίδη, πιστέψαμε ξανά στον Εμμανουηλίδη, ξεπετάχτηκε ο Καμπετσής κι είδαμε πόσο αδικεί τον εαυτό του ο Μπουζούκης.

Η αφαίρεση Κουρμπέλη, Μαουρίσιο από τον άξονα στέρησε από το τριφύλλι τους πνεύμονές του, ο κόουτς σκαρφίστηκε νέο πλάνο, τις προηγούμενες αγωνιστικές η ομάδα μαζευόταν, δεν πίεζε ψηλά, άφηνε τη μπάλα στον αντίπαλο τον οποίο προσπαθούσε να ακυρώσει.

Ο κόουτς χρησιμοποιούσε τους μέσους προς κάλυψη της άμυνας, άφηνε τους κυνηγούς μόνους και ξεκομμένους μπροστά κι έπαιζε πολύ με τον χρόνο, τον είδαμε με τον Αστέρα και στην Ριζούπολη.

Το τριφύλλι έπαιζε αργά, όμως αυτό δεν είχε να κάνει τόσο με τα χαρακτηριστικά των παικτών όσο με την ένταση του παιχνιδιού: οι πράσινοι χρησιμοποιούσαν τις φάσεις για να αμυνθούν κι όχι π.χ. για να πρεσάρουν. Μπορούσες να δεις τάκλιν ακόμα και μπροστά από τον Διούδη, να δεις καλύψεις των αμυντικών (ειδικά των ακραίων), να δεις στόπερ να βγαίνουν πρώτοι στην μπάλα, αλλά σπανίως έβλεπες overlap, κυνηγούς να πρεσάρουν, χαφ να πατάνε περιοχή, δηλαδή να τρέχουν χωρίς την μπάλα για να δώσουν στον συμπαίκτη στήριγμα.

Ήταν ειδικών συνθηκών ο Παναθηναϊκός των προηγούμενων αγωνιστικών μα οπλίστηκε με αυτοπεποίθηση κερδίζοντας παιχνίδια που κύλησαν στην κόψη του ξυραφιού. Μόνο οι νίκες αποτελούν φάρμακο για την εσωστρέφεια…

Δημήτρης Στρατής