Πολύ... ντάντεμα έχει πέσει!

Μοιάζει ανεξήγητο πώς μια ομάδα με τόσο καλούς παίκτες, ειδικά από το κέντρο και μπροστά μπορεί ξαφνικά να μοιάζει τόσο ανέτοιμη να αποδώσει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας.

Από την άλλη σκεφτόμαστε ότι στο ποδόσφαιρο σπάνια υπάρχουν ανεξήγητα.

Ο πραγματισμός (ή όχι) του προπονητή (κι η καλή διαχείριση του ματς από τον πάγκο) συν την κλάση των παικτών είναι στοιχεία σημαντικά μεν –αλλά υπάρχουν κι άλλα απαραίτητα πράγματα για να προοδεύσει ένα σύνολο.

Όπως π.χ το κίνητρο των παικτών κι η πίεση που ασκεί κάθε φορά η διοίκηση. Αν οι παίκτες δεν είναι καλοί, το κίνητρο από μόνο του δεν αρκεί. Κι όταν η διοίκηση δεν πρεσάρει διακριτικά και δεν καθιστά σαφές ότι οι αποτυχίες απαγορεύονται, επίσης πάλι μια τρύπα στο νερό κάνεις: αν σε μια ομάδα δώσεις ένα άλλοθι (πραγματικό ή επικοινωνιακά κατασκευασμένο δεν έχει σημασία) είναι δεδομένο ότι αυτή θα αποτύχει.

Χρόνια τώρα στον Παναθηναϊκό πολλοί έχουν κάνει σημαία την ανικανότητα του Γιάννη Αλαφούζου δικαιολογώντας πίσω από αυτή ιστορικές νίλες και τρομακτικές αποτυχίες. Με αυτό τον τρόπο βγαίνουν… λάδι οι παίκτες.

Για να δούμε φέτος αν θα προλάβουν να βγάλουν το τριφύλλι στην Ευρώπη.

Δημήτρης Στρατής