Στο Παναθηναϊκό έχουν τιθασεύσει κατά καιρούς λογιών λογιών θηριάκια κι έχουν βρει τρόπους (πετυχημένους ή μη) να διαχειριστούν, να ελέγξουν (όσο γινόταν) ιδιότροπους και…τρελούς (πρόχειρα μας έρχονται στο μυαλό ο Ντάνουτ Λούπου στα 90ties, από τους πιο σύγχρονους ο Πέρσι Ολιβάρες, ο Λουσιάν Σανμαρτεάν, ο Ιγκόρ Σιπνιέφσκι).
Στην συνομοταξία των τελευταίων μπαίνει και ο Γιοάν Μολό που όλα δείχνουν ότι δεν θα σώσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό παρότι ο ερχομός του Λάζλο Μπόλονι τον έκανε να ελπίζει για κάτι καλύτερο.
Ο Γάλλος ήρθε στον Παναθηναϊκό ξέροντας ότι παρά τα θέματα που υπήρχαν με τον χαρακτήρα του (κάτι που τον εμπόδισε να στεριώσει κάπου και να κάνει καριέρα) η νέα του ομάδα θα τον αντιμετώπιζε σαν πριμαντόνα -δεν είχε άλλωστε πολλές τέτοιες κι είχε ανάγκη η εξέδρα νέους ήρωες.
Το περσινό γκολ στο ντέρμπι με τον «αιώνιο» δημιούργησε ελπίδες αλλά στη συνέχεια το επεισόδιο που είχε με τον Γιώργο Δώνη στην προπόνηση (ο κόουτς του ζήτησε να τρέχει περισσότερο, ο παίκτης είπε ότι προτιμά να το κάνει στους αγώνες και μεμιάς υψώθηκε…τείχος ανάμεσά τους) έφερε άδοξο τέλος με τον ποδοσφαιριστή να μπαίνει στο …ψυγείο.
Αναρωτηθήκαμε πολλάκις μαζί του πως γίνεται παίκτης που ξέρει τόσο καλή μπάλα να μην έχει γίνει σημείο αναφοράς στα όσα χρόνια παίζει ποδόσφαιρο. Στην Αθήνα του δόθηκε μια τεράστια ευκαιρία να σώσει μια καριέρα που καιρό τώρα κατευθύνεται προς τα τάρταρα αλλά δεν την εκμεταλλεύτηκε.
Η δική μας υποψία είναι ότι ο Γιόαν έχει καταλάβει πως πολλοί ενδιαφέρονται να παρακολουθούν τις αντιδράσεις και τις κουταμάρες του περισσότερο από τα εντός γηπέδου κατορθώματά του.
Αν αποδείκνυε ότι κυρίως τον ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο, τότε οι πράσινοι πέρσι και φέτος θα είχαν μεσοεπιθετική τριάδα- φωτιά (Μολό-Χατζηγιοβάνης-Αϊτόρ-Βίγια-Μαουρίσιο) που θα υπόσχονταν πολλά. Η σκέψη (όσον αφορά τον Γάλλο) φάνηκε τελικά πολύ ωραία για να είναι αλήθεια…
Δημήτρης Στρατής
