Παναθηναϊκός μεταγραφές: Κι ένας στόπερ-ηγέτης δεν θα ήταν άσχημος

Κανείς εκ των Λαφόντ και Ντράγκο δεν εμπνέει απόλυτη σιγουριά, ενώ ήδη από τον Οκτώβρη το σύνολο του ρόστερ δείχνει… κουρασμένο. Ο νέος προπονητής έχει μπροστά του ένα βουνό, αλλά και κάποιες ευκαιρίες να διορθώσει πράγματα.

Όλοι ασχολούμαστε με την ανάγκη για έναν χαφ, όμως ένας κεντρικός αμυντικός προσωπικότητα δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα. Ο Ίγκανσον μεγαλώνει, ο Γεντβάι δείχνει περιορισμένος, ο Μπράουν έχει ιστορικό τραυματισμών, κι απομένει ο Τουμπά που θυμίζει αξιόπιστο δεύτερο στόπερ.

Ο νεαρός είναι ψηλός, ξέρει μπάλα, αριστεροπόδαρος, και το γεγονός ότι δεν είναι ταχύτερος δεν αποτελεί σοβαρό μειονέκτημα στην Ελλάδα, όπου σπάνια συναντάς… πύραυλους στην επίθεση.

Στο ποδόσφαιρο, πολλές φορές σε ενοχλεί να βλέπεις το αυτονόητο να μην εφαρμόζεται. Ο Παναθηναϊκός ρίσκαρε με τον Μπράουν, και ευτυχώς ο Αμερικανός ανταποκρίθηκε μετά από μήνες απουσίας, αλλιώς τα πράγματα θα ήταν δύσκολα.

Το καλοκαίρι, ο Έρικ είχε «δέσει» ωραία με Τουμπά και Ντραγκόφσκι, επιτρέποντας στην ομάδα να περιορίσει τις φάσεις που δεχόταν. Από τότε όμως, αναζητείται ο παίκτης που θα βοηθήσει το «τριφύλλι» να απλώσει το παιχνίδι του, να ανεβάσει την άμυνα, να κερδίζει κατοχές και να παίζει πιο γρήγορα με τους μεσοεπιθετικούς.

Ένας τέτοιος στόπερ – «σκούπα» – θα έδινε ηρεμία, θα καθάριζε τα πάντα και θα επέτρεπε στους γύρω του να παίξουν με αυτοπεποίθηση. Μια δυνατή παρουσία πίσω κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους, κερδίζεις δεύτερες μπάλες, φέρνεις τον αντίπαλο σε απόγνωση.

Αυτόν τον ρόλο δεν μπόρεσαν να παίξουν τα τελευταία χρόνια οι Σένκεφελντ, Γεντβάι, Ακαϊντίν, Ούγκο, ενώ ούτε ο Ίγκανσον, που ήρθε ως κορυφαία λύση, έδειξε το κάτι παραπάνω, καθώς υστερεί στις προσωπικές μονομαχίες.