Παναθηναϊκός: Ο Ρουί Βιτόρια παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος

Το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού: στη νοοτροπία του “δεν σκίζομαι να νικήσω”, μια νοοτροπία που μοιάζει να έχει ποτίσει το κλαμπ έως το μεδούλι και να έρχεται σε αντίθεση με την ατμόσφαιρα που ο οργανισμός θα ήθελε να βγάζει. Σχεδόν πάντα, όταν χρειάζεται να κρατηθεί ο κόσμος «ζεστός», κάτι συμβαίνει και χάνεται όλη η καλή ενέργεια.

Η ισοπαλία με τον Λεβαδειακό έφερε απογοήτευση και μέσα σε λίγες ώρες ξεχάστηκαν οι ευρωπαϊκές επιτυχίες και τα μπράβο στον προπονητή που είχε καταφέρει να κρατήσει όρθιο το σύνολο, παρά τις πολλές αποχωρήσεις κορυφαίων παικτών.

Αυτό είναι το κλίμα: από τον ενθουσιασμό στην απογοήτευση σε χρόνο μηδέν. Το ζητούμενο είναι να έρθει το πρωτάθλημα στη Λεωφόρο, να «ξεσφίξει» ο οργανισμός από τη σφοδρή επιθυμία κατάκτησης μετά το 2010.

Τα χρόνια χωρίς τίτλους βαραίνουν και τον κόσμο, που αντιδρά συχνά σπασμωδικά και με ασυγκράτητη οργή, αφού οι αποτυχίες του παρελθόντος δεν του επιτρέπουν ψυχραιμία. Το τριφύλλι έχει 15 μέρες για να εντάξει τους νέους παίκτες στη φιλοσοφία του και να βελτιωθεί σε κάθε αγωνιστική συνθήκη. Ο Ρουί Βιτόρια πρέπει να διορθώσει λεπτομέρειες, να «μακιγιάρει» λάθη και να παρουσιάσει διαφορετικές εκδοχές της ομάδας, ώστε να περάσει τα εμπόδια.

Στον δρόμο για την επιστροφή στην κορυφή, ο Παναθηναϊκός καλείται να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος που τον κρατούν ψυχολογικά εύθραυστο. Κι αν το καλοσκεφτούμε, η ευμετάβλητη ψυχολογία είναι ίσως ο δυσκολότερος αντίπαλος, πολύ περισσότερο από τον ανταγωνισμό ή τις διαιτησίες.