Η νέα φιλοσοφία του Παναθηναϊκού μέσα από δύο μεταγραφές

Η διαρκώς μεγαλύτερη ταχύτητα που αποκτά το άθλημα το κάνει πιο ελκυστικό, πιο ενδιαφέρον, άρα υπαγορεύει και τα χαρακτηριστικά των παικτών που φιλοδοξούν να λάμψουν και να πάρουν βαρβάτες μεταγραφές που θα τους αποφέρουν περισσότερα χρήματα.

Ο Πέδρο Τσιριβέγια δέχθηκε -για δικούς του λόγους- να κατέβει επίπεδο κι από αρχηγός της Ναντ να δοκιμάσει στην Ελλάδα που σίγουρα είναι δυο κλικ κάτω σε ένταση από το Σαμπιονά.

Μπορεί του λόγου του να μην είναι …πύραυλος στις αντιδράσεις του με την μπάλα, ωστόσο το ότι “επιβίωσε” στην Γαλλία, παίρνοντας και το περιβραχιόνιο των “καναρινιών” δείχνει ότι με κατάλληλους συμπαίκτες στο πλευρό του μπορεί να γίνει ο νέος Ρούμπεν Πέρεθ και ακόμα καλύτερος.

Κάποτε για να παίξεις αμυντικό χαφ αρκούσε να είσαι γεροδεμένος, καλός στο μαν του μαν, συνήθως έπρεπε να μην αφήσεις τον ποιοτικότερο χαφ του αντιπάλου να κατέβει με άνεση στα καρέ σου. Σήμερα το παιχνίδι απαιτεί μπαλαδόρους αμυντικούς μέσους και στόπερ που είναι δυσεύρετοι παγκοσμίως γι αυτό κι έχουν φτάσει να κοστίζουν όσο οι εξτρέμ, οι φορ, οι επιτελικοί που παραδοσιακά παίρνουν το περισσότερο “χαρτί”.

Στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεν υπάρχει πια η ζήτηση χαφ τύπου Σιώπη, Τσοκάι, Σιμάο όπως παλιότερα, το να τρέχεις απλά και να μην ξέρεις τι να κάνεις τη μπάλα σε αφήνει πίσω. Ο Τσιριβέγια ξέρει μπάλα και γι αυτό “γυάλισε” στον Παναθηναϊκό, το ίδιο συνέβη με τον Τουμπά που μπορεί να μην είναι σβέλτος, όμως κατέχει το τόπι, είναι αριστεροπόδαρος και μπορεί να κάνει παιχνίδι από την πίσω γραμμή, σε μια λίγκα όπου στο 80% των αγώνων σου θα κληθείς να ανοίξεις άμυνες με 9-10 παίκτες κάτω από τη σέντρα να σε περιμένουν.