Οι λόγοι που ο Παναθηναϊκός ξεκινά τις μεταγραφές από την άμυνα

Πέρσι το ανασταλτικό πρόβλημα ήταν έντονο, βαρεθήκαμε να γράφουμε ότι οι στόπερ είναι συγκεκριμένων δυνατοτήτων, ότι οι χαφ δεν μαρκάρουν, ότι η ομάδα παίζει πολύ χαμηλά ακόμα και σε ματσάκια ρουτίνας.

Άλλο να σου κάνει γκολ ο Ελ Αραμπί κι άλλο να σου κάνουν ευκαιρίες οι φορ της Λαμίας, της Τρίπολης και της Καλλιθέας που όταν έπαιξαν με το τριφύλλι στη Λεωφόρο έμοιαζαν όλοι τους με τον Κριστιάνο.

Το πρόβλημα της άμυνας δεν είναι απλό και είναι δύσκολο να βρεις κεντρικούς αμυντικούς με ταχύτητα και δύναμη – ικανούς να βγαίνουν πρώτοι στη μπάλα και να κάνουν τα 100 μέτρα σε 12 δευτερόλεπτα: αν υπάρχουν τέτοιοι, τους ψάχνει και η Ρεάλ Μαδρίτης, όχι μονάχα ο Βιτόρια.

Προφανώς κάποιους μπακ πρέπει να προσπαθήσεις να τους φτιάξεις (ο Κάτρης και ο νεαρός Λάβδας διαβάζουμε ότι έχουν καλά στοιχεία) κι αυτό έχει κόστος, αφού ο νεαρός θα κάνει και λάθη που ίσως σου στοιχίσουν βαθμούς.

Πλην όμως αν υπάρχει κάτι στο ποδόσφαιρο που διδάσκεται αυτό είναι η άμυνα και μια οπισθοφυλακή που κάνει συνεχώς τα ίδια λάθη μαρτυρά ότι τα μαθήματα, αν υπάρχουν, δεν είναι τα καλύτερα ή ότι οι παίκτες δεν μπορούν να κατανοήσουν την μεθοδολογία, άρα χρειάζονται αλλαγές προσώπων. Όπως και να το κάνουμε η άμυνα διδάσκεται, δεν είναι σαν την επίθεση που αν έχεις μερικούς σολίστες που με την μπάλα κάνουν μαγικά, μπορούν να σου προσφέρουν τρίποντα.