Προπονητής με ψυχραιμία και αρχές: Ο Ρουί Βιτόρια και το άδικο βάρος

Η ψυχραιμία του λειτουργεί σαν σφουγγάρι: εδώ και μήνες συζητάμε μόνο για αυτόν και σχεδόν καθόλου για την απόδοση κάποιων παικτών. Απορροφώντας κραδασμούς ο Πορτογάλος δημιουργεί ένα προστατευτικό πλέγμα: η εντός και εκτός ομάδας γκρίνια δεν αγγίζει κανένα άλλο.

Κανονικά οι παίκτες έπρεπε να το εκτιμήσουν και να…σκιστούν για τον προπονητή τους. Δεν το είδαμε να συμβαίνει από πολλούς και ειδικά από κάποιους που ήταν ευεργετημένοι αγωνιζόμενοι βασικοί δίχως να έχουν κάνει πολλά για να εξασφαλίσουν ασυλία αγωνιστική.

Ο κόουτς είναι χρήσιμος γιατί υπάρχει. Τον αδικεί ο κόσμος και δεν του αναγνωρίζει ότι ανέλαβε αργά την ομάδα πέρσι, ότι τη σουλούπωσε, ότι πήρε νίκες στην Ευρώπη και στα ντέρμπι. Φυσικά η δουλειά του προπονητή σε μια μεγάλη ομάδα, που από τίτλους είναι ξεχασμένη, είναι πιο σύνθετη και δεν έχουν όλοι την τεχνογνωσία για να την κάνουν.

Ο Βιτόρια την διαθέτει γιατί από πρωταθλητισμό είναι συνηθισμένος. Ούτε αυτό του αναγνωρίζεται όμως κι υπάρχουν πολλοί που τον περιμένουν στη γωνία λες και χρειάζεται να περάσουν άλλα 30 χρόνια μιζέριας για να κατανοήσουν ότι τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στην ομάδα προήλθαν από τις κεφαλές της κι όχι από τους υφισταμένους τους…