Πόπη Δομάζου για Μίμη: «Σου μιλάω ακόμη, κι ας μη μου απαντάς»

Ο «Στρατηγός» που χάραξε πορεία και στην καρδιά, όχι μόνο στο γήπεδο. Ο Μίμης Δομάζος δεν ήταν απλώς ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής· ήταν μια μορφή που άφησε βαθιά χαραγμένο το ίχνος του στον αθλητισμό και στις ζωές όσων τον έζησαν και τον αγάπησαν.

Σήμερα, με αφορμή τη Γιορτή του Πατέρα, η κόρη του, Πόπη, άνοιξε για λίγο ξανά την πληγή του αποχωρισμού, μα το έκανε με αγάπη και σεβασμό. Με λόγια βγαλμένα απευθείας από την καρδιά της, τίμησε τη μνήμη του πατέρα της με έναν πολύ προσωπικό τρόπο.

Ανέβασε δύο φωτογραφίες: μία από την παιδική της ηλικία και μία πιο πρόσφατη, στις οποίες τον φιλά τρυφερά στο μάγουλο. Ο Μίμης χαμογελά γαλήνια, σαν να γνωρίζει πως αυτό που αφήνει πίσω του είναι κάτι ανεκτίμητο – μια ζωή γεμάτη αγάπη, πέρα από τίτλους και διακρίσεις.

«Λατρεμένε μου πατέρα, πρότυπο και ήρωά μου, σήμερα, ημέρα του πατέρα, χρειάζομαι λέξεις θησαυρούς για να μπορέσω να μιλήσω για σένα. Για το μεγαλείο της ψυχής σου, για τον σπάνιο χαρακτήρα σου, το πείσμα, το πάθος, την ειλικρίνειά σου, για αυτά και άλλα τόσα πολλά που έφτιαξαν τον Μύθο σου.

Ξέρω ότι είμαι ευλογημένη που ήσουν δίπλα μου στο πρώτο μου κλάμα, στις χαρές, στην πρώτη μέρα στο σχολείο, στην αποφοίτηση, στην πρώτη μέρα στη δουλειά, στις γιορτές, στις ιδιαίτερες προσωπικές στιγμές μου, σε όλα μας τα καλοκαίρια μαζί όπου παίζαμε τις καλύτερες ρακέτες, στις πιο ωραίες Κυριακές, στα γήπεδα, στις προπονήσεις και τους αγώνες, σε όλα μας τα ταξίδια μαζί. Αμέτρητες στιγμές! Με έμαθες πόσο αξίζει να κυνηγάς τα όνειρά σου, να δουλεύεις σκληρά και να τα πετυχαίνεις.

Μακάρι να γινόταν με ένα μαγικό ραβδί να σε φέρω πίσω ή να έδινα χρόνια από την δική μου ζωή για να ήσουν ακόμα εδώ…είσαι παντού…
Στρατηγέ, ξέρω ότι δεν λείπεις μόνο σε μένα, λείπεις σε όλη την ελληνική ποδοσφαιρική μας οικογένεια και τον κόσμο που σε λάτρεψε. Λείπεις σε όλους γιατί ανήκεις σε όλους! Εύχομαι Χρόνια Πολλά σε όλους τους μπαμπάδες, πατεράδες του κόσμου είτε είναι κοντά, είτε μακριά…»

Αυτό έγραψε η Πόπη Δομάζου, αφήνοντας τα συναισθήματα να μιλήσουν. Ένας φόρος τιμής γεμάτος ευγνωμοσύνη, αγάπη και μνήμη για έναν πατέρα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.