Παναθηναϊκός: Η 2η θέση για τα προκριματικά και το «θέμα» με τους αντιπάλους

Ακόμα κι αν προκύψουν βατοί αντίπαλοι στην κλήρωση, κανείς δεν εγγυάται ότι θα τα καταφέρεις. Ο χειρότερος μπελάς στις κληρώσεις είναι να σου προκύψουν ομάδες που αγωνίζονται διαρκώς στην Ευρώπη, βασίζονται σε παίκτες που ξέρουν τα μυστικά τους, είναι εξοικειωμένες με τη δυσκολία της προετοιμασίας των παιχνιδιών.

Αλλά μεγάλο πρόβλημα είναι και ομάδες που φτάνουν να πάρουν ευρωπαϊκό εισιτήριο γιατί αγωνιστικά έχουν ωριμάσει, που δεν έχουν μονάδες, αλλά σύνολο, που χαίρονται τη συμμετοχή γιατί γράφουν με αυτή την ιστορία τους, που τους αρέσει να πατάνε το γκάζι και βλέπουν κάθε ματς ως ευκαιρία για μια γιορτή: η Μπόντο Γκλμιτ π.χ ανήκει στις δεύτερες κι οι δύσπιστοι το είδαν στις αναμετρήσεις της με τον Ολυμπιακό.

Ο Παναθηναϊκός είναι δύσκολο να ματσάρει τέτοια σύνολα: πρέπει να αποδειχτεί αντάξιός τους. Το κακό είναι ότι τέτοια παιχνίδια δεν γίνονται κατά παραγγελία. Ούτε καν μπορεί κάποιος προπονητής ακόμα και να τα προετοιμάσει. Προκύπτουν μόνο αν μια ομάδα παίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι πολύ καλύτερα, κάτι που στον Παναθηναϊκό αγνοείται.

Η έννοια της σταθερότητας δηλαδή και της απλής ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας που με τον καιρό ωριμάζει και σε φέρνει σε πρώτο πλάνο, αρκεί να μην αλλάζεις στρατηγική ανά τρίμηνο!