Κάποιος πιο ορθολογιστής μπορεί να πει πως ξέροντας ο Πορτογάλος τι παίκτες έχει, δεν θέλησε σε καμία περίπτωση να τους ξαμολύσει μπροστά.
Οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού μπήκαν νωθρά, χωρίς ποδοσφαιρικό εγωισμό, χάνοντας όλες τις προσωπικές μάχες, ενώ στα μετόπισθεν δεν έκοβε κανείς κι ο άμοιρος Σιώπης έπρεπε να παριστάνει τον υπεράνθρωπο μπαλώνοντας τρύπες παντού.
Παρόμοια εικόνα είδαμε στα παιχνίδια με Λανς και Άγιαξ όπου γλίτωσες την συντριβή χάρη στον πορτιέρο σου.
Εκτός από το ότι έχεις μπακ που δεν στρίβουν και κεντρώους που δεν καλύπτουν χώρους, υπάρχει και το μέγα αγκάθι που σχετίζεται με τη φυσική κατάσταση.
Οι πράσινοι δεν βγάζουν την ένταση που θα έπρεπε με αποτέλεσμα να χάνουν το κέντρο και οι στόπερ να δέχονται επιθέσεις κατά κύματα.
Επιπλέον ο Ινγκασον αναγκαστικά παίζει ως αριστερό στόπερ, θέση στην οποία δεν είχε ξαναπαίξει στην καριέρα του κι ο Αράο μετά τον τραυματισμό του είναι εκτός ρυθμού, κάνοντας το ένα λάθος πίσω από το άλλο.
Ο Γεντβάι αγνοείται, τον Φικάι δεν τον πιστεύουν, τον Μπράουν τον ξεχνάμε, ο Μάγκνουσον είναι οφ και βλέπουμε σε ρόλο στόπερ τον Μαξίμοβιτς που ανάθεμα κι αν ξέρει τις απαιτήσεις της θέσης.
Ήταν ή όχι έγκλημα που δεν αποκτήθηκε κεντρικός αμυντικός τον Ιανουάριο;
