Παναθηναϊκός: Όλα... ανοιχτά στη μπάλα!

Από αυτή την άποψη γιατί να μην τα καταφέρει φέτος ο Ρουί Βιτόρια; Αν κάτι ανησυχεί τους οπαδούς δεν είναι το έμψυχο δυναμικό αλλά η ισχύς που έχουν οι άλλοι στα κέντρα εξουσίας και η πάγια πεποίθηση της διοίκησης να μην κυλιέται στα λασπόνερα του ελληνικού ποδοσφαίρου κάτι που μπορεί να κάνει τα 15 χρόνια χωρίς τίτλο να φαίνονται…λίγα, σε μικρό χρονικό διάστημα από σήμερα.

Όποιος προπονητής κερδίζει τίτλο ερχόμενος σε ομάδα μεσούσης της σεζόν νιώθει την πορεία του σαν δικαίωση: πριν καν ξεκινήσει να δουλεύει για την επόμενη χρονιά έχει υποχρεώσει το αφεντικό να τον φωνάξει για ανανέωση συμβολαίου με καλύτερους οικονομικούς όρους!

Βέβαια αυτό δεν είναι η καλύτερη βάση για μια παραγωγική συνεργασία: στα σπορ τη δικαίωση πρέπει να την φέρνουν τα αποτελέσματα και η πρόοδος που θα βασίζονται σε βάθος χρόνου κι όχι σε φωτοβολίδες: όλα τα άλλα είναι λανθασμένες προσεγγίσεις που θα τις ξαναβρείς μπροστά σου.

Ο Παναθηναϊκός που βλέπαμε τόσο καιρό ήταν ένα κατασκεύασμα ανέμπνευστο – μια ομάδα που έμοιαζε να κατεβαίνει στο τερέν χωρίς προπονητή. Γιατί; Γιατί η κατασκευή της ήταν η επιτομή της απλοϊκότητας: ο Ντιέγκο Αλόνσο έψαχνε τρόπο να βάζει στο γήπεδο όσους κόστιζαν πολλά λεφτά χωρίς όμως προηγουμένως να τους έχει προετοιμάσει καταλλήλως.

Ο Βιτόρια έχει πιάσει τον σφυγμό των παικτών, όλοι νιώθουν χρήσιμοι, θα χρειαστεί την καλή ψυχολογία για να κερδίζει η ομάδα κάμποσα ματς όπου σύντομα θα κληθεί να αντιμετωπίσει…14! Μπορεί στο τέλος να αντέξει, που ξέρεις καμιά φορά γίνονται και …θαύματα!