Παναθηναϊκός: Να τι λείπει από το Τριφύλλι και με τη… βούλα

Γενικά υπάρχουν παίκτες αργοί σε όλες τις γραμμές (πλην Τετέ, Βαγιαννίδη και Πελίστρι με τον Ουρουγουανό παγκίτη μόνιμα και τον Γιώργο εσχάτως βασικό, προτιμούνταν μέχρι πρότινος ο Κώτσιρας).

Με Μπακασέτα στην τριάδα του κέντρου, υπάρχει μέγα θέμα στο αμυντικό transition, ο Τσέριν είναι soft και ο Μαξίμοβιτς το λέει ο άνθρωπος ότι δεν τον βολεύει με τίποτα να παίζει αμυντικός μέσος.

Εκεί έχεις μόνο τον αργό Αράο και τον Ζέκα που είναι στα συντάξιμα, απορούμε γιατί ήρθε στην ομάδα ο Νίκας τον οποίο δεν πιστεύουν αν και στα φιλικά το παιδί έδειξε κοντρολαρισμένο. Βέβαια ούτε ο πρώην παίκτης του Λεβαδειακού είναι αμυντικός μέσος.

Γενικά μια ομάδα η οποία δεν στρίβει, μπλαζέ, ράθυμη που ενοχλείται κιόλας όταν την κράζουν οι οπαδοί οι οποίοι την βλέπουν αργοκίνητη, προβλέψιμη, αναχρονιστική, χωρίς να σε προδιαθέτει ότι μπορεί να αλλάξει κάτι δραματικά προς το καλύτερο.

Όχι γιατί είναι κακοί παίκτες οι περισσότεροι (για το ελληνικό πρωτάθλημα μια χαρά είναι), αλλά γιατί δεν έχουν φλόγα και κάψα να αποδείξουν, την στιγμή που οι πιο πολλοί είναι άτιτλοι σε όλη τους την καριέρα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Βολεύει πολύ και το σύστημα εντός Κορωπίου που ανέχεται τις αμέτρητες άθλιες σεζόν δίχως να παρεμβαίνει δυναμικά.

Δημήτρης Στρατής