Όταν ο Βραζιλιάνος σκόραρε, ο Πορτογάλος…καρπουζάς (!) -έχει μείνει από τον Φερνάντο Σάντος το 2002- έγινε ο ηγέτης που έχει 3/3 και που μπορεί να τα αλλάξει όλα προς το καλύτερο (μέχρι να αρχίσει να χάνει και να μπει κι αυτός στο κάδρο των ευθυνών)!
Ας δούμε το πράγμα σφαιρικά: Δεν υπάρχουν ούτε κατάρες, ούτε ατυχίες, μήτε πιστεύουμε ότι το πρόβλημα της ομάδας είναι πρώτα από όλα θέμα ενίσχυσης – ένα σωρό πόντους έχασες από τους “μικρούς” που μπορούσες να τους πάρεις άνετα με το υπάρχον υλικό αρκεί να υπήρχε συγκέντρωση, καλύτερη προετοιμασία, περισσότερα τρεξίματα, λίγη παραπάνω ένταση.
Ποιο είναι το πρόβλημα από το 1996 και μετά; Ο Παναθηναϊκός έχει την τύχη οι έχοντες το κουμάντο του να είναι λεφτάδες και ικανοί επιχειρηματίες, όμως αδυνατούν να δημιουργήσουν αυτό που στο μοντέρνο ποδόσφαιρο είναι το πρώτο και το βασικότερο ζητούμενο: δηλαδή μια ποδοσφαιρική εταιρία.
Με στελέχη με αποσαφηνισμένα καθήκοντα, που θα εμπνέουν και θα καθοδηγούν, δεν θα αφήνουν τον καθένα να σηκώνει μπαϊράκι στο Κορωπί, θα θυμίζουν διαρκώς στους παίκτες που είναι η αποστολή τους και θα έκοβαν τον βήχα σε όποιον ήθελε να σκαρώσει παιχνιδάκια στις πλάτες του κλαμπ.
Ξέρετε πόσες καραβιές παικτών και προπονητών “κάηκαν”, επειδή τα πιο απλά συστατικά έλειπαν; Τι σημαίνει ποδοσφαιρική εταιρία; Όχι ντε και καλά να πάρεις τις εκλογές της ΕΠΟ, ούτε να βάζεις δέκα ντελάληδες να κράζουν την κυβέρνηση και τους θεσμούς, αφού έτσι κι αλλιώς με αυτά δεν μπλέκεσαι.
Σχέδιο είναι να δημιουργήσεις μια ομάδα που να μπορεί να πιάσει στόχους και που τους οπαδούς θα τους ικανοποιεί. Σχέδιο είναι η εταιρία να βγάζει χρήματα τα οποία να τα χρησιμοποιείς για να δυναμώσεις την ομάδα.
Σχέδιο είναι να φέρνεις πολύ κόσμο στο ΟΑΚΑ το οποίο είναι διπλάσιο σε χωρητικότητα από τα “σπίτια” των ανταγωνιστών. Να τα δούμε όλα αυτά (επιτέλους κάποια στιγμή) να γίνονται και θα είμαστε οι πρώτοι που θα χειροκροτήσουμε…
Δημήτρης Στρατής
