Αν απλά είχες κάνει τα βασικά και δεν είχες χάσει πόντους από τόσα χωριά/γειτονιές τώρα θα ήσουν πρώτος με 4-5 βαθμούς διαφορά, δίχως να έχεις πάρει γκολ από τον φορ σου!
Το απίθανο είναι ότι σε έχουν αδικήσει κιόλας σε ουκ ολίγα ματς, το “πιαστό” του Ρέτσου στο ντέρμπι , το γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει στην πρεμιέρα με την Τρίπολη είναι λάθη που αμφιβάλλουμε ζωηρά ότι δεν θα σφυρίζονταν υπέρ εκείνων που έχουν πιάσει τα πόστα στην ΕΠΟ.
Με Βόλο και Λαμία τουλάχιστον είδαμε δημιουργική βελτίωση χάρη στο κέφι του Ουναχί και την ορμή του Πελίστρι που έδωσαν πνοή. Κάθε ματς μετατρέπεται σε χτικιό μεν γιατί παίζεις χωρίς φορ, με όλα τα μαύρα σύννεφα να έχουν πέσει πάνω από τον Ιωαννίδη.
Η λειψή προετοιμασία, τα εκατομμύρια που το καλοκαίρι χόρευαν πάνω από το κεφάλι του, η προβεβλημένη σχέση του με tv persona έχουν γίνει αχταρμάς στο μυαλό του, ειδικά αυτός νιώθει ότι πρέπει να δίνει κάθε φορά το 120% του εαυτού του και πάλι μπορεί να μην φτάνει!
Σκεφτείτε πως θα νιώθει τώρα που είναι “χώμα”. Κρίνεται επιβεβλημένη η απόκτηση φορ τον Γενάρη, γιατί σε αυτή την ομάδα η πίεση είναι μέρος της δουλειάς, με οκτώ μήνες καλή σεζόν δεν καταξιώθηκε κανένας ποδοσφαιριστής, ειδικά στην Ελλάδα που το κοινό ξεχνά γρήγορα. Αν συνεχιστεί το ίδιο βιολί, χίλιες φορές να παίζεις με τον Τετέ στο 9!
Δημήτρης Στρατής
