Έχει προηγηθεί το καλοκαίρι μια προβληματική προετοιμασία λόγω απουσιών, αδειών λόγω Euro και τραυματισμών, συν ότι οι μεταγραφές άργησαν να ολοκληρωθούν.
Μέχρι οι σταρ να βρουν τα πατήματά τους θα χρειαστεί να παίξουν παραπάνω αρκετοί που τώρα αγωνίζονταν λιγότερο, ο Πελίστρι, ο Νίκας, ο Βαγιαννίδης, ο Ουναχί είναι οι πρώτοι που μας έρχονται στο μυαλό. Επί Αλόνσο άπαντες λογίζονταν παγκίτες!
Φυσικά η διαχείριση αυτή απαιτεί πολύ καλή γνώση της ομάδας και είναι ιδιαίτερα δύσκολη για κάθε νέο προπονητή. Το δεύτερο που θα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας είναι ότι στον Κυπελλούχο δεν υπάρχει στάλα υπομονής, με την παραμικρή γκέλα υπάρχει μηδενισμός για όλους.
Ο Παναθηναϊκός ως τώρα δεν παρουσιάζει το καλύτερο δυνατό αλλά έχουμε μεγάλες αμφιβολίες αν με προπονητή από πολύ ψηλότερο ράφι αντί του Βιτόρια, το υλικό θα μπορούσε να σταθεί αιτία για να δει κανείς πολλά περισσότερα πράγματα.
Όχι γιατί οι παίκτες είναι κακοί (κάθε άλλο), αλλά γιατί η “σύνδεσή” τους δεν μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Ξεχνάτε την πρώτη σεζόν Ιβάν; Δέκα (!) ήττες μέτρησε ο Σέρβος πριν το κλαμπ αρχίσει να αποδίδει, αν και τότε δεν υπήρχαν προσδοκίες.
Τώρα διαφήμισες το υλικό σου, το μπάτζετ σου κι ο κουρασμένος από τις σφαλιάρες κόσμος περίμενε μεγαλεία! Μόνο που όταν οι απαιτήσεις είναι υψηλές, τόσο πιο απότομο είναι το τσάκισμα και η επιστροφή στην πραγματικότητα.
Ο προπονητής πρέπει να κάνει προετοιμασία ουσιαστικά Νοέμβρη μήνα! Πόσο εύκολο είναι αυτό;
Δημήτρης Στρατής
