Βλέπουμε παιδιά που είναι εκτός αποστολής ή στον πάγκο να κάνουν μέσα σε λίγα λεπτά ότι δεν μπορούν οι βασικοί με πολλαπλάσιο χρόνο συμμετοχής.
Βλέπουμε παίκτες να αγωνίζονται παρότι έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να φοράνε αυτή την φανέλα, τους είδαμε, τους ξαναείδαμε, μετρήθηκαν, βρέθηκαν λίγοι αλλά παραμένουν στις θέσεις τους και ταλαιπωρούν και τα δικά μας μάτια και τους εαυτούς τους.
Αυτό που έκανε π.χ την Πέμπτη ο Γιώργος Βαγιαννίδης αδυνατεί να το πράξει ο Γιάννης Κώτσιρας που είναι βρέξει-χιονίσει βασικός κι ας μην βλέπεται στα τελευταία ματς.
Ο μικρός ακολούθησε την κίνηση του Τετέ, δέχθηκε την πάσα, σήκωσε κεφάλι και βρήκε τον Πελίστρι πάνω στο τρέξιμό του.
Τόσο απλό! Ακόμα η ντρίμπλα, το κάθετο παίξιμο του Ουρουγουανού είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί δεν επιβραβεύονται σε σύνολο που αδυνατεί να πάρει πλάτος και βασίζεται μόνο στις εμπνεύσεις του Τετέ.
Πάλι καλά που ο Βραζιλιάνος δείχνει σημάδια ηγέτη γιατί αλλιώς δεν θέλουμε να σκεφτούμε που θα ήταν το κλαμπ τώρα, δίχως τα τέρματα και τις ασίστ του. Ένα πράγμα μπερδεμένο απ΄ όπου κι αν το πιάσεις, απ’ όπου κι αν το δεις.
Ασταμάτητες αλλαγές στην 11άδα. Αδυναμία να σκοράρεις. Αδυναμία να αμυνθείς. Να παίζεις με φορ που του έχεις ξεκαθαρίσει καλοκαιριάτικα ότι δεν υπολογίζεις (Σποράρ).
Με το όνομα του πρώην προπονητή να ακούγεται δυνατά στο ΟΑΚΑ φέρνοντας σε ακόμα πιο δύσκολη θέση τον Αλόνσο που βγάζει εικόνα σύγχυσης και παράδοσης έτσι κι αλλιώς.
Με τον Άρη να βλέπει τα θέματα που έχεις και να ελπίζει βάσιμα σε βαθμολογικό κέρδος την Κυριακή που αν έρθει μάλλον σε τελειώνει οριστικά ψυχολογικά…
Δημήτρης Στρατής
