Φτάνει πια αυτό που συμβαίνει με Ιβάν σε κάθε νίκη της Εθνικής!

Η Εθνική συγκλόνισε στη διακοπή του Οκτώβρη. Με υψηλό κίνητρο να απαλυνθεί κάπως ο «πόνος» για τον χαμό του Μπάλντοκ, να δοθεί μια μίνιμουμ ανταπόδοση προς το πρόσωπο του ποδοσφαιριστή, η «γαλανόλευκη» έπαιξε ποδόσφαιρο για Μουντιάλ. Τέτοια κυριαρχική εμφάνιση από τους Έλληνες, όπως στο Γουέμπλεϊ, δεν είχαμε δει ούτε στο Euro 2004.

Ο Γιοβάνοβιτς, προφανώς, είναι το κατάλληλο πρόσωπο για την αποστολή της Εθνικής να συμμετάσχει στο ΠΚ της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής. Δεν έχει το άγχος του πρωταθλητισμού, το ρόστερ είναι στάνταρντ κατά 95%, οι προηγούμενοι προπονητές (Φαν Σχιπ, Πογέτ) έβαλαν τα θεμέλια για την κατάκτηση υψηλών στόχων (η συμμετοχή σε ένα θεσμό, θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη, όπως και στο μπάσκετ).

Αυτό που ενοχλεί τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, είναι η επαναλαμβανόμενη «υπενθύμιση» πως η απομάκρυνση του Γιοβάνοβιτς ήταν μια λανθασμένη κίνηση από τους «πράσινους». Ο καθένας έχει την άποψή του. Άλλος, μπορεί να έβλεπε ως «μελλοντικό πρωταθλητή» τον Ιβάν. Άλλος, κάλλιστα, μπορεί να ισχυριστεί πως στη μετά Ιβάν εποχή, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε ένα Κύπελλο Ελλάδας και απέκλεισε μια ισχυρή γαλλική ομάδα από την Ευρώπη, τη Λανς, όπως ο Σέρβος τη Μαρσέιγ.

Η πρόθεση της διοίκησης του Παναθηναϊκού τότε, ήταν να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες για το πρωτάθλημα. Μπορεί να έβλεπε τον Γιοβάνοβιτς «αδειασμένο» από ενέργεια μετά την απώλεια του πρωταθλήματος του… Νταμπάνοβιτς. Μπορεί να θεωρούσε πως ο Φατίχ Τερίμ θα έφερνε αυτήν την αύρα του νικητή που έλειπε από το Τριφύλλι.

Θαυμαστά ήταν τα έργα του Ιβάν, αλλά στα «μεγάλα» ματς δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, κυρίως λόγω της ατολμίας του. Στα πλέι οφ του 2023 δεν πήρε μια νίκη απέναντι σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο (0-0, 1-1) και στη συνέχεια ήρθε το ντέρμπι του ιού με τον Ολυμπιακό. Στα πλέι οφ του Champions League η Μπράγκα απέκλεισε τον Παναθηναϊκό σε γεμάτο ΟΑΚΑ. Στους ομίλους του Europa League ο Παναθηναϊκός δεν πήρε ούτε ένα βαθμό σε τέσσερις αγώνες μετά το «Χ» με τη Μακάμπι με αποτέλεσμα οι Ισραηλινοί να πετάξουν εκτός τους «πράσινους» την τελευταία αγωνιστική στη Λεωφόρο.

Φυσικά συγκαταλέγονται πολλά θετικά στη θητεία του Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό. Το πρότζεκτ επί 2.5 χρόνια «δούλεψε» αποτελεσματικά για το Τριφύλλι, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Σε μια ομάδα ΔΙΧΩΣ πίεση για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος ο Ιβάν πιθανότατα να δικαιούταν να τελειώσει την περσινή χρονιά, διότι ήταν «εντός» της μάχης του τίτλου εκείνο τον Δεκέμβρη. Όταν, όμως, στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας, κάποιος καλείται να πάρει άμεσα τις «μεγάλες» αποφάσεις.

Ο Τερίμ έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, για να φανεί πιο ανταγωνιστικός ο Παναθηναϊκός. «Τελείωσε» τον Μπρινιόλι, ενίσχυσε την ομάδα σε όλες τις γραμμές (Ντραγκόφσκι, Ακαϊντίν – Ούγκο, Μαξίμοβιτς, Μπακασέτας), «έφτιαξε» τον Μπερνάρ, διευκόλυνε τη ζωή του Ιωαννίδη, «ζωγράφισε» με τη χρησιμοποίηση του Κώτσιρα στα χαφ.

Το όραμα του Τούρκου προπονητή, μάλλον, ήταν μεγαλύτερο από αυτό που μπορούσαν να «υλοποιήσουν» ο Γιάννης Αλαφούζος και ο Γιάννης Παπαδημητρίου. Όταν ο Τερίμ ζήτησε να κάνει το μεγάλο λίφτινγκ στο ρόστερ, του ήρθε το ταβάνι… στο κεφάλι. Ο Παναθηναϊκός «παλεύει» μέχρι και σήμερα, να διώξει ποδοσφαιριστές που έφερε ο Γιοβάνοβιτς. Επομένως, δε δικαιούται κάποιος να νοσταλγεί τα πεπραγμένα του τωρινού ομοσπονδιακού τεχνικού, διότι μέσα στις επιτυχίες, υπήρξαν αρκετές και σημαντικές «αστοχίες».

Οι Κυπελλούχοι Ελλάδας πληρώνουν τα… σπασμένα των επιλογών τους. Ούτε στήριξαν τον Γιοβάνοβιτς που έφερνε κάποια «εγγύηση» στον πράσινο πάγκο και μια σταθερότητα στα αποτελέσματα, ούτε στήριξαν ένα πιο φιλόδοξο πρότζεκτ, όπως αυτό του Τερίμ. Ο Αλόνσο έχει μια αθώα, αρχάρια προσέγγιση προς το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Και ο πιο δύσπιστος καταλαβαίνει πως ο Ουρουγουανός προπονητής δεν είναι εκείνος που θα επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή. Αυτή η ευθύνη βαραίνει, τώρα, τον μεγαλομέτοχο.

Ποια η λύση; Στα μέσα του φθινοπώρου, κανένας δεν επιτρέπεται να κοιτάζει πίσω για το τι χάθηκε, αλλά να κοιτάζει μπροστά για το τι μπορεί να κερδηθεί. Αν σε κάθε νίκη της Εθνικής γίνονται αναφορές στον «πράσινο» Ιβάν (ή αντίστοιχα στο τι θα μπορούσε να πετύχει ο Τερίμ, αν δούλευε μια δική του ομάδα το καλοκαίρι), ο σύλλογος θα παραμείνει στάσιμος τα επόμενα χρόνια…

Υ.Γ Οι Έλληνες φίλαθλοι να στηρίζουν το εθνόσημο, την «επίσημη αγαπημένη», όχι τα πρόσωπα!

Υ.Γ 2 Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Τζορτζ Μπάλντοκ.