Ψυλλιάζεσαι ότι με χρόνο και δουλειά πολλά κακώς κείμενα θα διορθωθούν άσχετα αν το δηλητήριο που έχει ποτίσει το κλαμπ από το 1996 και μετά δεν ευνοεί ψύχραιμες σκέψεις.
Κάποιοι παίκτες είναι φανερά εκτός φόρμας, μακριά από αυτό που μπορούν να δώσουν και που ζητά ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Το κακό με αυτούς είναι ότι το παιχνίδι τους έχει ακόμα κενά, κάμποσοι ψάχνονται, δεν υπάρχει μπούσουλας ομαδικός που να καλύπτει άσχημα βράδια μονάδων. Όταν το τελευταίο συνέβαινε π.χ επί Ιβάν οι νίκες κι η καλή παρουσία του συνόλου σκέπαζαν τα κακώς κείμενα.
Όπως έχουν έρθει τα πράγματα οι πιο πολλοί κοιτάζουν το ταμπλό στο τέλος του αγώνα, όχι την προοπτική. Θέλουμε να δούμε τι θα συμβεί όταν αυτή η ολοκαίνουργια ομάδα βρεθεί στο πικ της, έχοντας προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα, παίζοντας συνεχώς με ένταση και σε υψηλούς ρυθμούς με μπάλα στα πόδια της.
Φυσικά αυτό απέχει πολύ συγκριτικά με ότι βλέπουμε τώρα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το τριφύλλι προέρχεται από προετοιμασία, κάποιων τα πόδια είναι ακόμα βαριά, αν έχουν και δύσκαμπτο σκαρί ακόμα χειρότερα μιας κι αυτοί οι παίκτες αργούν να “λυθούν”. Η προοπτική όμως υπάρχει…
Δημήτρης Στρατής
