Ειδικά όταν ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε φουριόζος, φέρνοντας διαρκώς τη μπάλα μπροστά του, παίζοντας μονίμως από την μεριά του Βαγιαννίδη. Αφού η ομάδα πέρασε…άβρεχτη το διάστημα της απόλυτης ανωτερότητας του αντιπάλου, ο Ισλανδός ηγήθηκε, έκοψε μπάλες, έλεγξε την εναέρια κυκλοφορία, καθοδήγησε τον Γεντβάι.
Ο τύπος έχει προσόντα που σπάνια βρίσκεις στο πράσινο ρόστερ τα τελευταία χρόνια αναφορικά με τους κεντρικούς μπακ. Δεν φοβάται να βγει πρώτος στη μπάλα και στις καλές του μέρες δεν «βλέπει» κανένα φορ παρότι δεν τον βοηθά το σουλούπι, ούτε η ταχύτητά του που είναι κάτω από τον μέσο όρο.
Η απόκτησή του έδωσε στον Παναθηναϊκό…μιάμιση πρόκριση: η ομάδα πήρε θάρρος από τη νίκη στην έδρα του Αγιαξ και μπόρεσε να βγάλει εκτός Ευρώπης τη Λανς που ήταν καλύτερη από τους Ολλανδούς.
Χρειάζεται ο κόουτς να του ρίξει δίπλα του παιδιά που είναι σβέλτα και καλύπτουν χώρους, δίχως ο Ίνγκανσον να χρειάζεται να αντιμετωπίζει φορ και εξτρέμ που θα πηγαίνουν κατά κύματα επάνω του. Ακόμα και για τον Βίρτζιλ Φαν Ντάικ τούτο το τελευταίο θα ήταν βαρύ, ασήκωτο φορτίο.
Δημήτρης Στρατής
