Εδώ έφυγαν κυνηγημένοι από τον Παναθηναϊκό οι Ρότσα (το 1996), Κυράστας (το 2000 και το 2001) , Μαρκαριάν (2002, 2003), Γκμοχ (1985), τι άλλο να προσθέσουμε.
Η δική μας πάγια θέση ωστόσο είναι ότι οι αποτυχημένες χρονιές του Παναθηναϊκού δεν προκύπτουν γιατί οι προπονητές ήταν άσχετοι ή το υλικό τους κακό αλλά γιατί ως εταιρία το τριφύλλι παραμένει με μεγάλα προβλήματα και κενά στο μάνατζμεντ.
Ο σύλλογος έχει σήμερα ένα ιδιοκτήτη που φταίει ακόμα και για τα πέναλτι που χάνει κάποιος παίκτης, αυτή η εσωστρέφεια πάντα πληρώνεται και κρατά το κλαμπ αλυσοδεμένο στην μίρλα και την κακομοιριά.
Η ομάδα πληρώνει κυρίως την αδυναμία της διοίκησής της να στηρίξει τον εκάστοτε προπονητή με επενδύσεις, με πόλεμο στο παρασκήνιο, με άνοιγμα στον κόσμο που πλέον δεν εμπιστεύεται τίποτα και κανέναν.
Πως να γίνει αυτό όταν οι ψυχραιμότεροι διακρίνουν πως όποιος κάθεται στον πάγκο υπάρχει για να φορτωθεί στην πρώτη στραβή ευθύνες άλλων.
Νομίζουμε ότι αυτές είναι οι βασικές αιτίες της διαχρονικής αποτυχίας του κλαμπ: έχει θέματα διοικητικού χαρακτήρα που τροφοδοτούν και συντηρούν την μουρμούρα.
Δημήτρης Στρατής
