Υπάρχει δυσαρέσκεια για τις κακές εμφανίσεις στο πρωτάθλημα κι άντε να εξηγήσεις ότι νέα ομάδα, με νέους παίκτες δεν είναι τόσο εύκολο να μονταριστεί, ειδικά σε ένα εχθρικό (λόγω διαιτησίας) περιβάλλον που δεν σου αφήνει να διεκδικήσεις το παραμικρό όταν είσαι κακός, προσφέροντας σου (όπως στους άλλους)…δωράκια.
Μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ περισσότερο μιλάγαμε για την…μωβ φανέλα παρά για τις ευκαιρίες του Τετέ, του Φώτη και του Πελίστρι. Η συγκεκριμένα φανέλα ήταν πράγματι ξεχωριστή, όμως αλίμονο αν στο μυαλό του κόσμου μετά από ντέρμπι αυτό είναι το κυρίαρχο θέμα συζήτησης.
Το ζητούμενο για το κλαμπ είναι ότι εμφάνιση βγάζει κάθε σεζόν να φοριέται από τοπ ποδοσφαιριστές που θα φέρνουν επιτυχίες. Δεν χρειάζονται λόγια, όποιος νιώθει από Παναθηναϊκό καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι η φετινή ομάδα να πετύχει.
Επίσης όποιος έχει γνώση από ποδόσφαιρο, καταλαβαίνει πως ακόμα και εξαιρετικός προπονητής να αποδειχτεί ο Αλόνσο, συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του σύγχρονου ποδοσφαίρου, έχουν δοκιμαστεί ξανά και ξανά με το κλαμπ να ταλανίζεται ανάμεσα στις θέσεις 2-5 επί των ημερών τους.
Αυτή είναι η αμείλικτη πραγματικότητα που δεν γίνεται να καλύπτει άλλο τον κουρασμένο/εξοργισμένο κόσμο της ομάδας. Οι όμορφες φανέλες δεν λένε απολύτως τίποτα χωρίς μεγάλους ποδοσφαιριστές να τις φοράνε και να μπορούν να διεκδικήσουν διακρίσεις, επαναφέροντας τον σύλλογο στο επίπεδο που ανήκει.
