Στο παιχνίδι με την Καλλιθέα ο αντίπαλος πάγκος βλέποντας οτι ο Κυπελλούχος δεν είχε κάποιον στο κέντρο να μαζεύει τις περίφημες «δεύτερες μπάλες» και να κόβει, πήρε θάρρος, δεν ξενέρωσε με τις απίστευτες χαμένες ευκαιρίες του πρώτου μέρους (που θα μπορούσε να της δώσουν προβάδισμα δύο και τριών γκολ!) ανασυντάχθηκε και τελείωσε το ματς βρίσκοντας χώρους για επιθέσεις που έγιναν από πέντε κι έξι παίκτες: ούτε καν να πιέσει χρειάστηκε, αφού οι (τύποις) φιλοξενούμενοι έχαναν τη μπάλα μόνοι τους, για να μην αναφέρουμε το πλάνο επίθεσης που ήταν οι βαθιές μπαλιές από την άμυνα στους κυνηγούς.
Ο Αλόνσο ήταν σαν να περίμενε τις εμπνεύσεις των σολιστών του, ο Τετέ ισοφάρισε, προηγουμένως ο Βραζιλιάνος είχε δώσει εξαιρετικές πάσες στον Ιωαννίδη που έχασε δύο τετ ά τετ. Φάσεις που μαρτυρούν γιατί ο Βραζιλιάνος είναι ένας έξυπνος παίκτης που όμως πρέπει να στελεχώσεις ανάλογα για να τον κάνεις να παίξει ακόμα καλύτερα. Η λογική …μπάλα μπροστά κι ότι κάνουν οι καλύτεροι μας παίκτες δεν σε βγάζει πουθενά, χωρίς μια ομάδα που θα ανοιγοκλείνει καταλλήλως σε άμυνα και επίθεση. Ως τώρα το κλαμπ ταλαιπωρείται γιατί έχει θέματα δομικά που δεν οφείλονται τόσο σε απουσίες παικτών και ελλείψεις, αλλά σε απουσία αντοχών.
