Περιμένουμε από το Αλόνσο να φανεί πρακτικός κι ευέλικτος, συνεννοήσιμος με τους παίκτες του (κάτι που δεν είχε ο Φατίχ Τερίμ) και ποιος ξέρει, ίσως τότε η πορεία του κλαμπ να εκπλήξει και τον πιο απαισιόδοξο φίλο του (αν έχει μείνει και κανείς να αισιοδοξεί).
Θα είναι καλό τα προβλήματα που έχει το τριφύλλι ν’ αποδειχθεί ότι τα γνωρίζει και προσπαθεί με τον όποιο τρόπο του (σωστό ή λάθος…) να ζήσει με αυτά.
Οι ελληνικές ομάδες όταν αντιμετωπίζουν θέματα συνήθως βραχυκυκλώνονται γιατί απλά δεν θα ήθελαν αυτά να υπάρχουν: όταν προκύπτουν πανικοβάλλονται, ειδικά με την πίεση που υπάρχει από τον κόσμο και συναντάται στα social.
Οι πράσινοι με την Μπότεφ π.χ μας άρεσε που έπαιξαν για να κερδίσουν κι αγωνίστηκαν επιθετικά, παραβλέπουμε το γεγονός ότι στο τελευταίο 20λεπτο στο Μαρούσι σκέφτονταν ότι με το που σκόραραν οι Βούλγαροι δεν θα έβγαινε ήλιος την επόμενη μέρα!
Ωστόσο ήταν πολύ καλοί στα 160 από τα 180 λεπτά των αγώνων τους. Το θέμα είναι να κερδίζεις: τα υπόλοιπα ενδιαφέρουν λιγότερο.
