Με το πέρασμα των μηνών το άδειο ρεζερβουάρ κι η κόπωση κάνουν τα προβλήματα όλων των ομάδων να φαίνονται ακόμα μεγαλύτερα.
Οι αμυντικές αδυναμίες μεγαλώνουν ακριβώς γιατί η έλλειψη προπονήσεων (με τόσα παιχνίδια στο πρόγραμμα άντε βρες χρόνο για πρακτική) δεν επιτρέπει δουλειά εις βάθος: ανασταλτικές αδυναμίες έχουν πλέον όλοι.
Οι παίκτες που είναι μεγάλης ηλικίας χάνουν έκρηξη και σπιρτάδα καθώς τα σερί ματς τους απομυζούν: οι διάφοροι Πέρεθ και Ζέκα π.χ παίζουν πια με την πείρα τους, αλλά αυτό δεν αρκεί πάντα.
Οι νεοφερμένοι, ακόμα κι αν παίζουν στα κόκκινα για να δικαιώσουν την επιλογή όποιου τους διάλεξε, καλούνται να δείξουν και σταθερότητα: όποιος προπονητής κάτι παίρνει από τους νέους πρέπει να αισθάνεται τυχερός, π.χ ο Ιβάν πήρε ματσάρες το καλοκαίρι που μας πέρασε από τον Φίλιπ Τζούρισιτς κι από τον Οκτώβρη ψάχναμε να βρούμε τον Σέρβο.
Η λύση σε όλα τα παραπάνω προβλήματα είναι οι ενέσεις ποιότητας, οι παραπάνω παίκτες στο ροτέισον που θα επιτρέψουν στους βασικούς να πάρουν ανάσες και στον Παναθηναϊκό να διατηρήσει μια σταθερή συνέχεια, ανεξαρτήτως προσώπων.
