Ζαχαρίας Πιτυχούτης: Επτά χρόνια χωρίς τον κορυφαίο…

Ομολογούμε ότι όταν αρχίσαμε να ασχολούμαστε με τα του Παναθηναϊκού μας έλεγαν οι παλαιότεροι την ιστορία με τη σημαία στο Καραϊσκάκη μετά το αήττητο πρωτάθλημα του 1964 αλλά κάναμε καιρό να μπούμε στον κόπο να ψάξουμε τα επιτεύγματά του.

Μέχρι τότε δεν είχαμε καθαρή εικόνα για το ποιόν του, την ιστορία, τα γκολ που πέτυχε, τους συμπαίκτες που είχε,τα ματς που έκρινε, το χρυσάφι που πέρασε από τα χέρια του.

Ξέραμε όμως (και με τον καιρό η γνώση έγινε βεβαιότητα) ότι δεν πρόδωσε ποτέ τη μεγάλη του αγάπη, ότι έμεινε πάντα πιστός στα ιδανικά του Ομίλου, ότι ποτέ δεν συμβιβαζόταν με τίποτα λιγότερο από το καλύτερο.

Ο Πιτυχούτης έγινε ΣΗΜΑΙΑ (λιγότερο τραγουδισμένη μεν, αλλά σύμβολο) στο νου πολλών γιατί ότι του συνέβη δεν του έτυχε, μα μονάχος του το έφτιαξε, το δούλεψε, το πίστεψε, το επικοινώνησε, το κατάφερε κι ας χάθηκαν όλα μια μέρα σαν σήμερα, το 2017.

Η ζωή κι η επιδραστικότητά του μας κάνουν συνεχώς να αναρωτιόμαστε αν εμείς μείναμε πιστοί στα όνειρά μας, αν τα όνειρά μας ήταν στα αλήθεια αυτά που μας άξιζαν, αν αφήσαμε τους απογόνους μας να ονειρεύονται με πάθος αντί να σπρώχνονται προς μια βολικότητα όπου οσφυοκάπτες και “yes sir” κυριαρχούν.

Όλα τα παραπάνω δεν έκαναν πρωταγωνιστή τον Πιτυχούτη στα παναθηναϊκά δρώμενα, αλλά τον έκαναν κάτι σημαντικότερο: ΠΑΡΟΝΤΑ!

Δημήτρης Στρατής