Η προσθήκη ενός αξιόλογου επιθετικού χαφ, δεν είναι ευεργετική μόνο για τον φορ αλλά και για την υπόλοιπη ομάδα.
Οι εξτρέμ θα μπορούν να πάρουν την μπάλα πάνω στο τρέξιμο τους, ο στράικερ θα πάρει περισσότερες πάσες για να πετύχει γκολ.
Μεγάλη υπόθεση ο παίκτης αυτός να έχει τεχνική κατάρτιση και να είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμος. Προφανώς τέτοιοι παίκτες κοστίζουν.
Αν είναι της σειράς, από εκείνους που δεν μπορούν να κάνουν διαφορά, ο αντίπαλος προπονητής βάζει αμυντικό να τον περιορίσει κι έτσι εγκλωβίζεται ο άξονας και παρουσιάζεις αποστάσεις μεταξύ των γραμμών. Αποστάσεις που οδηγούν σε παιχνίδι με μεγάλες πάσες που είναι εύκολο να ανακοπούν.
Η παρουσία ενός ποδοσφαιριστή που θα κάνει διαφορά στη θέση του χαφ που κατευθύνει όπου θέλει εκείνος το παιχνίδι, επιτρέπει την ομαλή σύνδεση των γραμμών και στους ακραίους να παίρνουν πολλές πάσες πάνω στο τρέξιμο τους.
Φυσικά ένας καλός δημιουργός πάντα είναι ο καλύτερος φίλος του κλασικού φορ.
Δεν υπάρχει ματς εσχάτως που ο Ιωαννίδης να μην έχει “καθαρές” εκτελέσεις μέσα από την περιοχή κι αυτό γιατί Μπερνάρ (αλλά και Μπακασέτας) του δημιουργούν κενά μέτρα.
