Παναθηναϊκός: Τι γίνεται με Σπόραρ και Γερεμέγεφ;

Μπορεί ένας προπονητής να δυσκολεύεται να καταλάβει πως ανάμεσα στον Γερεμέγεφ και στον Σποράρ καλύτερος είναι ο δεύτερος;

Η στατιστική λέει ότι ο Σουηδός έχει καταπληκτικό μ.ο σκοραρίσματος και το ότι ο Σλοβένος προτιμάται από τον Τερίμ είναι κάτι που έχει ξεσηκώσει κουβέντα.

Αν στο μυαλό του προπονητή το σχήμα και ο τρόπος που θέλει να παίζει η ομάδα είναι σημαντικότερα από τα χαρακτηριστικά των παικτών του, τότε εξηγούνται πολλά.

Ο Τούρκος ζητά κίνηση, πολλές πάσες στους φορ, πρέσινγκ και πέντε/έξι παίκτες στα καρέ του αντιπάλου.

Στο πλάνο του παιχνιδιού του οι κυνηγοί και οι μέσοι πρέπει να κινούνται χωρίς μπάλα, να δίνουν με την κίνησή τους επιλογές σε όποιον τόπι κουβαλάει, να αλλάζουν θέσεις – σε ένα τέτοιο πλάνο ίσως όντως ο Γερεμέγεφ να είναι πιο λειτουργικός από τον Αντράζ: στην πραγματικότητα όμως ο δεύτερος κερδίζει στο νήμα γιατί έχει δοκιμαστεί σε καλύτερα πρωταθλήματα και γιατί κάνει καλά τα ουσιώδη – πρώτα από όλα τελειώνει καλύτερα τις φάσεις, ίσως με πιο ενδεδειγμένο τρόπο κι από τον Ιωαννίδη.

Εσχάτως βλέπουμε έναν Παναθηναϊκό διαφορετικό από πέρυσι, μια ομάδα πιο δημιουργική, πιο επιθετική κι ανέμελη στην οποία το χέρι του προπονητή ήδη φαίνεται.

Η ομάδα αυτή κάνει κάθε φορ της να ξεχωρίζει, η παρουσία χαφ που ξέρουν μπάλα μετατρέπουν τα ματς της σε πιο θεαματικά και δημιουργούν ωραίες συζητήσεις όπως αυτή για τους στράικερ.