Στην πραγματικότητα ο Αράο είναι ο αδικημένος της υπόθεσης. Είναι τέτοιο το πρότζεκτ που νιώθουν όλοι την ανάγκη να ασχοληθούν με την αφύπνιση των επιθετικών, του Ρούμπεν, του Γεντβάι (που μέχρι πρότινος δεν…έστριβε), του Ντραγκόφσκι που άρχισε ήδη να κάνει απόσβεση της μεταγραφής του κι ο νοτιοαμερικάνος παίρνει λιγότερους επαίνους απ’ όσους αξίζει.
Κάνει, όμως, σπουδαία παιχνίδια, δεν είναι μόνο στα τελευταία ματς που “κράτησε” τον Παναθηναϊκό.
Δείχνει πως του ταιριάζει το γεγονός ότι πρέπει να κουμαντάρει συμπαίκτες, είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση, καθαρίζει τα πάντα, βγαίνει πρώτος και κόβει πιο ψηλά από τον αντίπαλο, βοηθά με τις πάσες του, προωθείται συχνά, γενικά παίζει σαν ένας μεγάλος στόπερ που την θέση την ξέρει απέξω κι ανακατωτά.
Έλα όμως που είναι αμυντικό χαφ! Το ακόμα καλύτερο είναι πως δίπλα του ανεβαίνει συνεχώς και ο Γεντβάι, ένα παιδί που από την αρχή είχε τον κόσμο απέναντί του.
Σήμερα με την ικανότητα του να παίζει άμυνα σε ψηλά μέτρα και να μπορεί να αμύνεται τόσο κάθετα όσο και διαγώνια, απολαμβάνει την αλλαγή κλίματος, με το κοινό να τον χειροκροτεί θερμά. Τι κάνει στο ποδόσφαιρο μια αλλαγή θέσης…
