Είναι τόσο βαριά η ατμόσφαιρα, τόσο ασήκωτο το βάρος των τόσων ετών χωρίς πρωτάθλημα που καμία δικαιολογία ( ; ) δεν μοιάζει πρέπουσα για να απαλύνει την οργή του κόσμου που νιώθει ότι προδίδεται.
Ειδικά όταν εβδομάδες τώρα διαχέεται στην πιάτσα, ότι ο νο1 παίκτης σου (Μπρινιόλι) έχει συμφωνήσει με ανταγωνιστή σε μια υπόθεση που θυμίζει πολύ την αντίστοιχη Νικοπολίδη το 2004.
Τότε βέβαια είχες πιο ισχυρές προσωπικότητες στην ομάδα που μπορούσες να στηριχτείς πάνω τους για να εκπληρώσεις τους στόχους σου.
Τώρα; Το υλικό αναβαπτίστηκε, δεν λέμε, ήρθαν παιδιά με γαλόνια και καλά βιογραφικά όμως είναι όλοι τους σε τόσο κακή κατάσταση και τόσοι λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν πως κατακτιούνται οι πρωτιές που δεν θέλει και πολύ να σε πάρει για τα καλά η κατηφόρα.