Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα στο οποίο όλοι μας επιζητούμε το θέαμα, λατρεύουμε τα γκολ, τις επιθετικές ενέργειες και γενικότερα όλα εκείνα που έχουν να κάνουν με το επιθετικό κομμάτι.
Ωστόσο τα πράγματα δε λειτουργούν έτσι και σε μια επαγγελματική ομάδα. Οι προπονητές γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι ωραίο το θέαμα, όμως τους τίτλους στην πραγματικότητα τους δίνουν οι καλές άμυνες.
Τα πάντα σε μια ομάδα ξεκινούν από την αμυντική λειτουργία κι έπειτα επεκτείνονται παραπέρα. Άλλωστε όσα γκολ κι αν έρθουν αν πίσω δεν μπόρουν οι αμυντικοί να το υποστηρίξουν, τότε υπάρχει τεράστιο πρόβλημα.
Ο Παναθηναϊκός φέτος ξεκίνησε τη σεζόν έχοντας πολλές και υψηλές βλέψεις, ενώ στην αμυντική του γραμμή είχε κάνει rebuild, καθώς έφερε δύο νέους παίκτες την ώρα που έχασε άλλους δύο από την περσινή του ομάδα.
Όμως η φετινή ομάδα στο κομμάτι της άμυνας δεν έχει καμία σχέση με την περσινή κι αυτό μεταφράζεται σε δύο παραμέτρους.
Η πρώτη είναι η αλλαγή φιλοσοφίας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος αποφάσισε να κάνει πιο επιθετικό τον Παναθηναϊκό προκειμένου να βρίσκει πιο εύκολα το γκολ και να μη βασίζεται στο μισό μηδέν που έκανε πέρυσι.
Η δεύτερη και κυριότερη έχει να κάνει με τους τραυματισμούς στη συγκεκριμένη γραμμή, οι οποίοι ήταν σοβαροί και αποδιοργάνωσαν πλήρως την ομάδα. Ειδικά η απώλεια του Χόρντουρ Μάγκνουσον είναι τεράστια τόσο στο αμυντικό κομμάτι όσο και σ’ εκείνο της ανάπτυξης (build up).
Όλη αυτή η ανισορροπία στην αμυντική γραμμή έφερε παράλληλα κι αστάθεια στον Αλμπέρτο Μπρινιόλι, ο οποίος μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν ο «φύλακας άγγελος» της ομάδας και υπερασπιζόταν την εστία του αποτελεσματικά.
Έτσι, ο Παναθηναϊκός μετέτρεψε το φετινό του δυνατό όπλο σ’ ένα από τα πιο αδύναμα τη φετινή σεζόν με αποτέλεσμα η ομάδα να βρίσκεται σε κρίση γιατί δέχεται εύκολα γκολ κι επιπλέον σπαταλάει βαθμούς που κανονικά δεν έπρεπε και δεν άξιζε βάση εικόνας στο γήπεδο.
