Η εμφάνιση με τους Ισπανούς θα μπορούσε να είναι η επιτομή της καριέρας του. Ο Παναθηναϊκός με αυτόν στο γήπεδο είναι άλλη ομάδα και στην άμυνα, αλλά κυρίως στην επίθεση.
Η εμφάνισή του δεν ήταν η καλύτερη της καριέρας του, αλλά μεστή και ουσιαστική.
Μαζεύει μπάλες, διεκδικεί, ντριμπλάρει, χώνεται στην περιοχή, σκοράρει, κάνει τον Μαρθελίνο στον πάγκο να φυσά και να ξεφυσά.
Κάποιος που πιστεύει πως κάθε ματς είναι το χρονικό ενός δράματος, μετά το χαμένο πέναλτι μπορεί να λύγιζε.
Όμως ο Φώτης, που λατρεύει να παίζει ποδόσφαιρο, στον χρόνο που απομένει συνεχίζει να κάνει αυτό που γουστάρει: χωρίς να εκβιάζει απολύτως τίποτα θα βρει φάσεις απόλυτα δικές του και θα καρδιοχτυπήσει τους γηπεδούχους.
Ο Φώτης Ιωαννίδης ζει ένα παιχνίδι, όχι ένα δράμα κι όταν μερικές φορές φωνάζει το κάνει σαν το παιδάκι που τα χει με τον εαυτό του.
