Σαριέγκι: «Ο Παναθηναϊκός είναι η οικογένειά μου, ξεχωρίζω το γκολ με την Ίντερ»

Αναλυτικά όσα δήλωσε στο bnsports:

«Ο Παναθηναϊκός είναι η οικογένειά μου. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ένας πολύ έμπειρος προπονητής.

Γνωρίζει καλά την Ελλάδα, το πρωτάθλημα και τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός. Γι’ αυτό και τα πηγαίνει τόσο καλά στη Stoiximan Super League.

Στην Ευρώπη τα πράγματα έχουν γίνει πιο περίπλοκα, αλλά υπάρχει χρόνος».

«Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, εκτός έδρας. Η Βιγιαρεάλ δεν καίγεται. Έχει το πάνω χέρι.

Πάντα υπάρχει χώρος για εκπλήξεις. Όπως στο πρώτο παιχνίδι. Οφείλεις να ελπίζεις, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν κερδίζεις εύκολα τη Βιγιαρεάλ, ειδικά στην έδρα της. Ακόμα και φέτος, που δεν είναι τόσο καλή».

«Παρακολουθείς ακόμη ματς του Παναθηναϊκού;»

Δυστυχώς, δεν βλέπω κάθε αγώνα, αλλά πάντα παρακολουθώ τα αποτελέσματα της ομάδας. Πέρυσι ήμασταν κοντά στον τίτλο. Φέτος, ελπίζω να τα καταφέρουμε!

Ο Παναθηναϊκός για εμένα, παραμένει η οικογένειά μου. Όταν επισκέφθηκα την ομάδα, πριν το ματς με την Μπράγκα, μου ήρθαν στο μυαλό τόσες αναμνήσεις. Αγκάλιασα φίλους ξανά. Απίστευτη χαρά και συγκίνηση».

«Από την τωρινή ομάδα μου αρέσουν πολύ οι νέοι. Έρχονται με ορμή και παίζουν με πάθος! Μιλάω για τους Βαγιαννίδη και Φώτη Ιωαννίδη. Φυσικά, και ο Ζέκα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου».

«Υπάρχουν τόσες πολλές και καλές αναμνήσεις, που είναι δύσκολο να διαλέξω μία. Πρωτάθλημα, Κύπελλο Ελλάδας, μεγάλες βραδιές στην Ευρώπη. Θα μείνω, όμως, στο υπέροχο παιχνίδι με την Ίντερ και στο γκολ που πέτυχα!

Δεν έβαλα πολλά γκολ στην καριέρα μου, και αυτό ήταν πολύ σημαντικό και για εμένα, και τους φιλάθλους!

Η απόλαυση της πρόκρισης από τους ομίλους του Champions League, είναι ένα μοναδικό συναίσθημα.

Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό! Θυμάμαι ακόμη την υποδοχή του κόσμου στην Παιανία και ανατριχιάζω!

Και το ΟΑΚΑ. Τι όμορφο που ήταν γεμάτο, με τόσο κόσμο να τραγουδάει! Πολλές αναμνήσεις, όπως προείπα».

«Παραμένω σε επαφή με παλιούς συμπαίκτες, αν και όχι τόσο συχνά, όσο θα έπρεπε. Μιλάω με τον Ζέκα και τον Βύντρα.

Είχα πολύ καλές σχέσεις με τους Έλληνες γενικότερα, αλλά ο Βύντρα, ήταν ο καλύτερός μου φίλος. Και στα πέντε χρόνια που έμεινα στην Ελλάδα, τα πηγαίναμε πολύ καλά.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχάσω μερικούς από τους καλύτερους μου φίλους που δούλευαν στον σύλλογο, όπως ο Νεκτάριος, ο Γιάννης, ο Γρηγόρης και η Μαρία.

Είχα μία πρόταση από τον Γιάννη Αναστασίου, για να είμαι ένας από τους βοηθούς του στο τεχνικό επιτελείο, αλλά εκείνη τη στιγμή, αποφάσισα να είμαι με την οικογένειά μου, στη χώρα των Βάσκων.

Και κάπως έτσι, παρόλο που ήμουν πολύ δεμένος με τον σύλλογο, δεν αποδέχθηκα την πρόταση. Ο Παναθηναϊκός είναι πάντα στην καρδιά μου και μου ήταν δύσκολο να πω όχι.

Υπάρχουν πολλές πτυχές του να είμαι προπονητής που μου αρέσουν, ειδικά να είμαι στο γήπεδο βοηθώντας, αλλά υπάρχουν και άλλες που δεν μου αρέσουν.

Ο προπονητής σκέφτεται πάντα την ομάδα, πρέπει να έχει πάθος και παρόλο που μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο, στη ζωή μου έχω άλλες προτεραιότητες».