Παναθηναϊκός: Υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά»...

Το ποδόσφαιρο που η ομάδα παίζει από τέλη Δεκέμβρη κι έπειτα δεν είναι επιθετικό, πηγαίνοντας κόντρα στη φιλοσοφία Γιοβάνοβιτς που δεν θέλει τους παίκτες του στατικούς και φοβικούς.

Θεμιτή η επιθυμία του κόουτς για θέαμα κι ευχαρίστηση του κοινού αλλά προηγουμένως πρέπει το σώμα να μπορεί να ακολουθεί τις εντολές του εγκεφάλου, ειδάλλως υπάρχει αδιέξοδο.

Προσωπικά εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τις αγχωτικές νίκες απέναντι στις αδυναμες ομάδες της λίγκας (όπως εκείνη με την Λαμία) ΚΑΙ με μια δόση αμηχανίας.

Ομολογούμε ότι παρά την τακτική βελτίωση στη φάση των ξεδιπλωμάτων, αν δεν ήμασταν φίλοι του Παναθηναϊκού δύσκολα θα παρακολουθούσαμε ένα ματς ολόκληρο των πράσινων.

Ομως υπάρχει κι ένα μεγάλο ΑΛΛΑ: η αισθητική έχει μικρότερη σημασία από την αποτελεσματικότητα και οι ξεκάθαρες ιδέες μετράνε περισσότερο από τα δήθεν και από τα λόγια τα μεγάλα: ο Ιβάν το καλοκαίρι δεν υποσχέθηκε πρωτάθλημα όμως πασχίζει να το φέρει στη Λεωφόρο κόντρα σε όλους και όλα.

Σε μια χώρα όπου συχνά το αυτονόητο είναι ουτοπία ο Σέρβος κάνει τη δουλειά του υποδειγματικά κι είναι και ηγέτης αφού η ομάδα τον ακολουθεί πιστά κι ο ίδιος ξέρει ότι δεν είναι ώρα για μεγάλα ρίσκα.

Απεναντίας είναι αναγκαία καμιά φορά το παιχνίδι με το χρόνο κι η σκοπιμότητα. Όταν οι μεσοεπιθετικοί πατήσουν καλύτερα ίσως δούμε και θέαμα. Μέχρι τότε τον κόουτς νοιάζουν τα τρίποντα, όχι τόσο το θέαμα.

Δημήτρης Στρατής