Οι... «Πούγγουρες» και ο «one of a kind» Μολό!

Η νοοτροπία του «κάνω ό,τι θέλω» είναι η μεγαλύτερη πληγή για τον φετινό Παναθηναϊκό, ο οποίος δεν έχει τη διοίκηση, βάσει των πεπραγμένων αυτής, που θα «τσακίσει» τον κάθε… «μισθοφόρο» – μη επαγγελματία. Γράφει ο Νότης Καμπέρης.

Εξακολουθεί να «πετάει» βαθμούς η ΑΕΚ, ο Άρης είναι «ιδρωμένος» από την εκκρεμούσα υπόθεση της πλαστογραφίας, αλλά αυτά, δεν ήταν αρκετά για να «ενεργοποιήσουν» (καιρό τώρα) τους παίκτες του Παναθηναϊκού να αρπάξουν τις ευκαιρίες από τα μαλλιά και να χαρίσουν, έστω και τη μίνιμουμ ικανοποίηση στον κόσμο.

Η… παιδική χαρά που διαμορφώθηκε στο Κορωπί, από τους Αλαφούζο, Ρόκα και Πογιάτος, στοιχίζει ακόμη. Και ο Μπόλονι που επιχείρησε να επιβάλλει την τάξη, φάνηκε σαν «τύραννος» μπροστά στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας.

Η απερίσκεπτη ενέργεια του Πούγγουρα στο «Βικελίδης» (έγινε το μαύρο… πανί του άρθρου, καθαρά, λόγω επικαιρότητας) αντικατοπτρίζει τη φετινή εικόνα του Τριφυλλιού. Λες και στο μυαλό τους, οι παίκτες σκέφτονται «έλα τώρα, ποιος θα μου πει κάτι, δεν θα με πειράξει κανείς, αν κάνω αυτό…».

Οι περισσότεροι μοιάζουν… σαν τον Πούγγουρα, και δυστυχώς, όχι, σαν τον Μολό. Και τι δεν είδαμε – ακούσαμε μέσα στη σεζόν. Μπουκάλια να εκσφενδονίζονται, κλωτσιές στα αποδυτήρια, «μπόνους, μπόνους» (όταν νόμιζαν πως έπιασαν τον Πάπα… – η συνέχεια γνωστή -), άπειρα «καντήλια», απαίτηση να απολυθεί ο προπονητής και έκκληση στον ίδιο τον μεγαλομέτοχο για σχετικό ραντεβού (!), δηλώσεις με υπονοούμενα και από μπάλα… πέρα βρέχει!

Μέχρι και ο Σανκαρέ, που ήρθε τελευταίος στον Παναθηναϊκό, αντιλήφθηκε το περιβάλλον γύρω του και ξεκίνησε να αντιδρά και αυτός, στην αλλαγή του!

Το φωτεινό παράδειγμα, κανονικού επαγγελματία ποδοσφαιριστή, ήταν ο Γιοάν Μολό. Δεν επεδίωξε να εντυπωσιάσει κανέναν, άφησε τη θέση του «γκολτζή» και υποχώρησε μερικά μέτρα στο γήπεδο, ώστε να διαφυλάξει το δεξί άκρο της άμυνας. Ξεκίνησε επιπόλαια (σ.σ θυμηθείτε την αποβολή στο εντός με τον Απόλλωνα), τα ΜΜΕ πρόλαβαν να τον επικρίνουν κι όμως, αποδείχθηκε…

…κανονικός «εργάτης» στο γήπεδο,  που έδωσε τη ψυχή του και υπέφερε στην ιδέα της αποτυχίας. Έγινε το «αγαπημένο παιδί» του Μπόλονι και αντί οι συμπαίκτες του να επηρεαστούν θετικά από την σκληρή δουλειά και μεθοδικότητά του, μάλλον «στράβωσαν» αναπολώντας μέρες Πογιάτος…

Απόντος τεχνικού διευθυντή (ο Ντρεοσί δεν ανακατεύεται με τα αποδυτήρια), τίθεται εύλογα το ερώτημα κατά πόσο προσπάθησε (κι αν), η διοίκηση του Παναθηναϊκού να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Κανέναν δεν φοβερίζει, πλέον, η παρουσία του Αλαφούζου στο Κορωπί ή στο γήπεδο και θα έπρεπε να ληφθούν πιο δραστικά μέτρα.

Υ.Γ Έχουν υπογράφει άλλοι κι άλλοι, πολυετή και «χρυσά» συμβόλαια στον Παναθηναϊκό. Στον Μολό, που είναι υπόδειγμα επαγγελματία αθλητή, «κόλλησαν» στην ΠΑΕ, αν θα υπογράψει μονοετές, ή διετές;