Δεν μάθαμε ποτέ, ποιος είναι ο Λάσλο Μπόλονι…

Ο Λάσλο Μπόλονι δεν είχε κανένα σύμμαχο στον Παναθηναϊκό από την πρώτη μέρα και τελικά, δεν θα μάθουμε ποτέ πως θα δούλευε την ομάδα υπό κανονικές συνθήκες στην καλοκαιρινή προετοιμασία, τι μεταγραφές θα έκανε και τι ποδόσφαιρο θα επιδίωκε να παίξει. Γράφει ο Νότης Καμπέρης.

Δεν μπορεί κανένας να βάλει πρόσημο στη θητεία του Μπόλονι στον πράσινο πάγκο. Ο Αλαφούζος τα έκανε… ρόιδο στο ξεκίνημα της σεζόν με τους Ρόκα και Πογιάτος, ο Ρουμάνος έκανε φιλότιμες προσπάθειες να σώσει, ό,τι σώζεται και προς το τέλος της σεζόν, λίγο έλειψε να βγάλει και το Τριφύλλι στην Ευρώπη.

Με δύο rookies στο κέντρο (τον Νιάς και τον Αλεξανδρόπουλο), δεξί μπακ τον Μολό («εφεύρεση» Μπόλονι και συνάμα, ο πιο… τίμιος), τον Μαουρίσιο και τον Βέλεθ, που ήταν δύο «μέσα» και δύο «έξω», τον Κουρμπέλη ανενεργό, έναν δημιουργό, τον Βιγιαφάνιες, χωρίς εξτρέμ με το… εύκολο γκολ και χωρίς αξιόπιστους αναπληρωματικούς και όχι σε όλες τις θέσεις.  Αυτές είναι μερικές «αλήθειες» για το κακοσχεδιασμένο ρόστερ της ομάδας.

Σαν να μην έφταναν τα δομικά προβλήματα του ρόστερ, η «ανταρσία» ορισμένων ποδοσφαιριστών (την περίοδο των προημιτελικών του Κυπέλλου) και η αδιανόητα, κακή διαιτησία των πλέι οφ «υπέγραψαν» το τέλος της διαδρομής του Μπόλονι στον πράσινο πάγκο. Τα ΜΜΕ «βάρεσαν» αλύπητα, σήκωσαν «κύμα» ενάντια του και… that’s the end of the story!

Ουδείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα ήταν και τι ταυτότητα θα είχε ο δικός του Παναθηναϊκός από το καλοκαίρι και μετά. Τι μεταγραφές θα γίνονταν από έναν άνθρωπο, που γνωρίζει από πρώτο χέρι, τις παθογένειες της ομάδας. Και ποιο το τελικό αποτέλεσμα…

Ξανά μανά από την αρχή, από το «μηδέν», να έρθει ο… επόμενος κι ας βάλει ο Θεός το χέρι του, σε αυτό το σημείο, να «αρέσει» και στους ποδοσφαιριστές του Τριφυλλιού, προκειμένου να μη συμβούν τα ίδια τα φετινά! Δυστυχώς, έτσι, δεν γίνεται να ανέβει ο Παναθηναϊκός στο επόμενο σκαλοπάτι. Χωρίς «σταθερές» στην ομάδα, εκείνη θα έχει μονίμως, ως μοναδικό στόχο την τετράδα. Και αυτό δεν αντέχεται…

Υ.Γ Ο Ντρεοσί χάνει το στήριγμά του και παραμένει στον Παναθηναϊκό σε ένα μη οικείο, για εκείνον, πόστο. Το φρόνιμο είναι να αποχωρήσει μαζί με τον Μπόλονι.

Υ.Γ 2 Στη ζωή δεν πρέπει, πάντα, να την πληρώνει ένας για όλους…