Το παιχνίδι του είναι η πασαρέλα του!

Το 2018 στα Πηγάδια όταν είδαμε για πρώτη φορά τον Δημήτρη Εμμανουηλίδη είχαμε μείνει άφωνοι.

Ο τρόπος που σπρίνταρε (αφήνοντας μέτρα πίσω του, τους στόπερ της Ξάνθης), που έλεγχε τη μπάλα, το θράσος κι η αύρα του μας άφησαν εντυπωσιασμένους, το ίδιο και τα δάκρυά του για τα χαμένα τετ-α-τετ προ του Ζίφκοβιτς.

Στο ματς με την Λαμία ο Δώνης του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά κι αυτός μαζί με τον Καμπετσή σμπαράλιασαν την άμυνα των αντιπάλων, το ματς έληξε 3-1 κι ο θερμός εναγκαλισμός του μικρού με τον προπονητή του έγινε talk of the town!

Ο σκηνοθέτης άνοιξε το πλάνο και ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι στο γήπεδο όλοι χειροκροτούσαν εκστασιασμένοι, φορώντας το χαμόγελο της ευτυχίας παρότι η ομάδα κουβαλούσε στην καμπούρα της ποινή -6 βαθμών κι απαγόρευση μεταγραφών. Θυμόμαστε την επιβλητική εικόνα του Δημήτρη στη Νέα Σμύρνη, τη γκολάρα που έβαλε στους λιμανίσιους, το γεγονός ότι σε ένα άκρως προβληματικό περιβάλλον πρόλαβε να ξεχωρίσει.

Ο καλός εννοούμενος αγωνιστικός τσαμπουκάς του, η έμφυτη ταχυδύναμη κι η έφεση στο σκοράρισμα που διαθέτει, τα μεγάλα περιθώρια περαιτέρω εξέλιξής του με γνώμονα το νεαρό της ηλικίας, του έχουν προσδώσει μεγάλη προοπτική. Ο μικρός μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στην κορυφή της επίθεσης όσο κι ως δεύτερος επιθετικός. Δεν θυμόμαστε να υπήρξε ποτέ απόφοιτος της ακαδημίας με μεγαλύτερη ευκολία προσαρμογής στο ποδόσφαιρο απαιτήσεων της ανδρικής ομάδας.

Ο Εμμανουηλίδης είναι συνειδητοποιημένος, δεν κουβαλούσε την ανάγκη να γλιτώσει από την ανωνυμία παριστάνοντας τον ζογκλέρ (σαν τον Τάσο Χατζηγιοβάνη ας πούμε), μήτε ένιωσε κάποιο δέος προβάροντας την φανέλα που έχουν φορέσει κολοσσοί.

Το μοντέρνο, σπιντάτο παιχνίδι του είναι η πασαρέλα του, σε χρόνο ρεκόρ συνδύασε εφηβική ορμή, παναθηναϊκή εκπαίδευση και ιταλική κυνικότητα. Με αυτό το κάτι special που διαθέτει είναι προορισμένος να γίνει τοπ. Είναι ήδη το πιο μοντέρνο εξτρέμ που υπάρχει στο Κορωπί.

Ας μην ξεχνάμε πως πέρσι κατετάγη στα 50 καλύτερα ταλέντα της Ευρώπης όπως τα κατέταξε η UEFA παρέα με άλλα wonderkids σαν τον Γκρίνγουντ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τους Τοντιμπό και Ανσού Φατί της Μπαρτσελόνα, τον Μαρτινέλι της Άρσεναλ.

Δημήτρης Στρατής