Να σώσει ότι σώζεται ο Μπόλονι

Πέρσι ο Παναθηναϊκός έκανε τρεις μεταγραφές για τα άκρα της επίθεσης.

Μολό, Μπεκ, Κολοβό, ο Δώνης υπολόγιζε και Χατζηθεοδωρίδη, Καμπετσή σαν εξτρέμ. Φτασαμε τελικά η ομάδα να μην έχει κανέναν (!), να περιμένει ρήγμα από Γιόχανσον, Ινσούα κι αυτό το γεγονός την έκανε άναρχη και δυσλειτουργική σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Η μπάλα πήρε από κάτω και τους πιτσιρικάδες, παιδιά που έπρεπε να βελτιωθούν χρησιμοποιούνταν μόνιμα σε διαφορετικές θέσεις από την δική τους.

Οι Χατζηθεοδωρίδης, Μπουζούκης έπαιζαν σε σχήματα χωρίς ακραίους επιθετικούς, καλούνταν να γίνουν αυτοί οι ακραίοι χαφ και να πρέπει να κάνουν στο γήπεδο πράγματα που δεν μπορούσαν.

Ξαφνικά αποφασίστηκε πως ο Καμπετσής είναι εξτρέμ, κάτι που δεν ταιριάζει καθόλου με τα προσόντα του. Κανένας δεν μπορούσε να δημιουργήσει το παραμικρό ρήγμα, κάτι που επέτρεπε στους αντιπάλους να έχουν τον χρόνο με το μέρος τους. Όσο πέρναγε η ώρα, αμυνόταν πιο εύκολα και έβλεπαν πως ο σχηματισμός του Παναθηναϊκού, άφηνε περισσότερα κενά μέτρα προς εκμετάλλευση.

Άλλαξε τίποτα φέτος; Πάλι πειράματα, πάλι απίθανες επιλογές (Πούγγουρας και Μαυρομάτης αριστερά μπακ, Σαβιέρ “δεκάρι”, Καρλίτος εξτρέμ) πάλι γκρίνια, χαμένοι βαθμοί, εσωστρέφεια, σε ένα καλοκαίρι που ανέβασες το μπάτζετ και έφερες στο Κορωπί κάμποσους ποιοτικούς παίκτες για να σε βοηθήσουν να ανέβεις επίπεδο.

Ο Ντάνι Πογιάτος απογοήτευσε (αναμενόμενο βάσει βιογραφικού), θα δούμε τι μπορεί να σώσει ο Λάζλο Μπόλονι που είναι παλιά καραβάνα στους πάγκους.

Δημήτρης Στρατής