Σταντάρ, τραυματισμοί και Ρινάλντι

[ads]O Παναθηναϊκός υπέστη μία από τις πιο βαριές εντός έδρας ήττες τις ιστορίας του στον φετινό Ευρωπαϊκό του τελικό, ωστόσο σήμερα θα αναλύσουμε δύο ακόμη πράγματα πέρα από την άσχημη εμφάνιση των πράσινων. Τους τραυματισμούς και την χρησιμοποίηση του Λαουτάρο Ρινάλντι. Γράφει ο Παναγιώτης Χριστουλάκης
[ads2]
Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στον Ιούλιο. Όλοι (διοίκηση, προπονητής, οπαδοί) παραδέχονταν πως οι φετινοί στόχοι του Παναθηναϊκού ήταν δυο. Ο πρώτος χρονικά ήταν η είσοδος στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και ο δεύτερος ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο πρώτος επετεύχθη, άρα οτιδήποτε παραπάνω (πχ πρόκριση στους 32) θα ήταν μία (εκτός πλάνου) υπέρβαση. Στο μυαλό όλων ήταν η πρόκριση στους ομίλους και από εκεί και πέρα η ομάδα να κάνει αξιοπρεπείς εμφανίσεις και να πάρει ότι καλύτερο μπορεί. Με εξαίρεση τον χθεσινό αγώνα με την Σταντάρ, στα προηγούμενα τρία παιχνίδια οι “πράσινοι” είχαν κάνει πολύ καλές εμφανίσεις. Στο παιχνίδι με τον Άγιαξ έχασαν από δικά τους λάθη, ενώ με Θέλτα και Σταντάρ στο Βέλγιο από την διαιτησία (κυρίως). Άρα, εφόσον η ομάδα κάνει ακόμη δύο θετικά παιχνίδια (με Άγιαξ και Θέλτα) πάλι θα μπορούμε να πούμε πως η ομάδα αν δεν είχε αδικηθεί, θα μπορούσε να είχε προκριθεί. Σίγουρα η γεύση θα είναι πικρή, αλλά αυτή θα είναι η αλήθεια. Δεν θέλω να σχολιάσω κάτι για το χθεσινό παιχνίδι, τα έγραψαν άλλοι και πολλοί τα είδατε με τα μάτια σας. Άθλια εμφάνιση από το 55′ και μετά, ήττα με “κάτω τα χέρια” κλπ κλπ κλπ.

Πάμε στο πρωτάθλημα τώρα! Αν ήμασταν σε ένα κανονικό πρωτάθλημα, χωρίς διαφθορές και χωρίς δορυφόρους, το -4 που είμαστε τώρα και ένα ενδεχόμενο -7 δεν θα τέλειωνε την υπόθεση “τίτλος” σε καμία περίπτωση. Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να χάσει βαθμούς στην πορεία και η διαφορά να καλυφθεί. Μην ξεχνάμε ότι αν δεν είχε υπέρ του διαιτησία θα άφηνε βαθμούς στα παιχνίδια με Ηρακλή, Πανιώνιο, ΠΑΟΚ και Ατρόμητο και αυτή την στιγμή θα ήταν 5ος ή 6ος στην κατάταξη. Όπως και επίσης ο Παναθηναϊκός, αν είχε κερδίσει στο Αγρίνιο και δεν του ακύρωναν το γκολ του Λουντ θα ήταν μόνος πρώτος. Θα ήταν, δηλαδή, ένα άλλο πρωτάθλημα. Οπότε, επειδή εδώ είναι Ελλάδα, στο παιχνίδι της Κυριακής ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κερδίσει. Η ισοπαλία δεν είναι κακό αποτέλεσμα, απλά σίγουρα δεν είναι το επιθυμητό. Μία νίκη επί του Ολυμπιακού θα μπορούσε να έχει πολλαπλά οφέλη στην λειτουργία του Παναθηναϊκού και πολλαπλούς τριγμούς στους “απέναντι”. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να χάσει! Κανείς δεν εγγυάται ότι η “επιτροπή εξομάλυνσης” θα καταφέρει να “στρώσει” το μεγάλο θέμα με την διαιτησία. Γιατί ακόμη και από το -7 αν από εδώ και πέρα η διαιτησία είναι 50-50 θα ήταν (και πάλι) εφικτό να καλυφθεί η διαφορά. Να μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει παίξει εκτός έδρας ντερμπί και δεν έχει παίξει στο Αγρίνιο, μία έδρα που είναι αφιλόξενη για τον Ολυμπιακό, από μία ομάδα που είναι πεντακάθαρη και δεν ανήκει σε κάποιο “άρμα”! Περισσότερα για το ντέρμπι θα πούμε τις επόμενες μέρες.

Πάμε στο μεγαλύτερο πρόβλημα του φετινού Παναθηναϊκού, την φυσική κατάσταση. Είναι αστείο να υπάρχουν τόσοι τραυματισμοί (μυϊκοί) σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Αφήνουμε τον Τελάντερ στην άκρη. Και δικαιολογώ τους τραυματισμούς των “ανέκαθεν ευαίσθητων” Χουλτ και Λέτο και πάμε να δούμε στα γρήγορα τους υπόλοιπους. Ζέκα, Λεντέσμα, Σαμπά, Μπεργκ, Κουλιμπαλί, Μολέδο, Μπουμάλ, Χουχούμης, Ιμπάρμπο, Βιγιαφάνες, Γουακάσο και Μέστο, 12 παίκτες, που όλοι αντιμετώπισαν/αντιμετωπίζουν μυϊκά προβλήματα! Και προσέξτε, δεν μιλάμε για κατάγματα ή διαστρέμματα. Μιλάμε για θλάσεις, τραβήγματα, σφιξίματα και συσπάσεις. Και μιλάμε για παίκτες που παραδοσιακά δεν “έβγαζαν” ποτέ τραυματισμούς στην καριέρα τους. Για το συγκεκριμένο περιστατικό υπάρχουν δύο πραγματικές εξηγήσεις. Πρώτον, ή η ομάδα προετοιμάστηκε καλά μόνο για τους αγώνες των προκριματικών όπου “πέταγε”, με αποτέλεσμα να μην γίνει σωστή προετοιμασία, να μην υπάρχει η απαραίτητη ένταση, άρα για αυτό προκύπτουν προβλήματα. Ή δεύτερον, οι γυμναστές και το πρόγραμμά τους είναι άθλιο. Τόσο άθλιο, που βγαίνουν αυτοί οι τραυματισμοί. Δεν με νοιάζει πιο από τα δύο είναι, με νοιάζει ότι αυτό έχει κοστίσει σε πολλά παιχνίδια και πρέπει να λυθεί ΆΜΕΣΑ.

Πάμε στο τελευταίο κομμάτι του σημερινού άρθρου, τον Λαουτάρο Ρινάλντι. Ο τρόπος που το “πράσινο” επιτελείο χρησιμοποιεί τον Αργεντινό επιθετικό είναι πολύ κακός. Δεν γίνεται να βρει ρυθμό ένας παίκτης με μόλις ένα παιχνίδι βασικός (κύπελλο) και με όλες τις άλλες του συμμετοχές να είναι από το 80′ και μετά, ακόμη και σε παιχνίδια που ο Παναθηναϊκός έχει καθαρίσει από νωρίς! Με αυτήν την διαχείριση, είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο του να “κάψουν” τον 22χρονο φορ, τόσο αγωνιστικά, όσο και ψυχολογικά. Καλό είναι να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής προκειμένου να προσαρμοστεί και να βρει ρυθμό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το πόσο δύσκολο είναι να προσαρμοστεί ένας παίκτης που βγαίνει έξω από την χώρα του σε τόσο μικρή ηλικία για πρώτη φορά. Είναι αμέτρητα τα παραδείγματα νεαρών παικτών που χρειάστηκαν 6 μήνες ή ακόμη και έναν χρόνο για να προσαρμοστούν στην ομάδα, με πιο πρόσφατο του Λουντ που είναι κλάσεις ανώτερος σε σχέση με τον περσινό του εαυτό.