Θα πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω για να βρούμε παίκτη του Παναθηναϊκού με την ποιότητα του Κριστιάν Λεντέσμα στις εκτελέσεις των στατικών φάσεων.
Στην εποχή του Γιώργου Καραγκούνη (στη δεύτερη θητεία του στους «πράσινους») και λίγο πιο πίσω, στην περίοδο που είχε αντίστοιχο ρόλο στο «τριφύλλι» ο Αντρέας Ιβανσιτς.
[ads2]
Ο Αργεντινός μεσοαμυντικός προσδίδει πλέον τεράστια δυναμική και σ’ αυτό το -ταλαιπωρημένο είναι η αλήθεια- αγωνιστικό κομμάτι των «πράσινων», αφού εδώ και χρόνια ο Παναθηναϊκός είχε πάψει να είναι επικίνδυνος κι απειλητικός στις στατικές φάσεις. Οχι διότι δεν δουλεύονταν συγκεκριμένα «τρικ» στις προπονήσεις, αλλά και γιατί απουσίαζε ο άνθρωπος που θα έστελνε την μπάλα εκεί που έπρεπε…
Ο Λεντέσμα φαίνεται από πολύ νωρίς να «θεραπεύει» αυτό το πρόβλημα. Απ’ το πρώτο κιόλας φιλικό κόντρα στην Οσμανλίσπορ ο Στραματσόνι του έδωσε στα καθήκοντά του όλες τις εκτελέσεις φάουλ και κόρνερ. Και στο προχθεσινό φιλικό είδαμε για πρώτη φορά τόσο εμφανή τη διαφορά.
Σε όλα τα κόρνερ που εκτέλεσε ο 33χρονος άσος η μπάλα πήγε στο σημείο που έπρεπε και δημιουργήθηκαν καταστάσεις. Ασχέτως αν δεν κατέληξαν σε γκολ. Αυτά θα έρθουν στην πορεία.
Στο 8’ εκτέλεσε στο πρώτο δοκάρι, ο Ιβανόφ πήρε την κεφαλιά αλλά η μπάλα έφυγε ψηλά. Στο 36’ νέο κόρνερ προς τον Μπεργκ στην καρδιά της ολλανδικής άμυνας, με τον Φαν ντερ Χαρτ να διώχνει σε κόρνερ. Τρίτη εκτέλεση αμέσως μετά, αυτήν τη φορά στο σημείο μπροστά απ’ τη μικρή περιοχή, συστημένη προς τον Ιμπάρμπο, νέα κεφαλιά, νέα απόκρουση. Στο 45’ δοκίμασε άλλο «τρικ» με χαμηλή εκτέλεση (λίγο πιο πλάγια) προς τον Μπεργκ, που αιφνιδίασε την άμυνα της Τσβόλε, αλλά το απευθείας σουτ του Σουηδού έφυγε λίγο άουτ.
Πλην των στατικών φάσεων, ωστόσο, είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ο Λεντέσμα έχει καταφέρει να επηρεάσει τόσο έντονα όλο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ολες οι μπάλες περνούν απ’ τα πόδια του ξεκινώντας ορθολογικά το χτίσιμο της επίθεσης μπροστά απ’ τους στόπερ, ως πλέι μέικερ της πίσω ζώνης. Με διαφορετικό ρεπερτόριο κινήσεων και ικανότητα στο «διάβασμα» του τι χρειάζεται εκείνη την ώρα το παιχνίδι.
Αλλοτε με κοντινές ασφαλείς πάσες προς τους μεσοεπιθετικούς ή τους ακραίους μπακ που ανεβαίνουν. Αλλοτε με 30άρες μπαλιές στην πλάτη της άμυνας, όταν η αντίπαλη ομάδα είναι ψηλά, άλλοτε με «ξυραφένιες» διαγώνιες μεταβιβάσεις 25-30 μέτρων, που προκαλούν ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Και βεβαίως «φαρμακερά» σουτ από τον άξονα, όπως αυτό που έπιασε στο πρώτο «πράσινο» γκολ κόντρα στην Τσβόλε.
Μαζί του -εκτός των άλλων- μοιάζει πλέον πολύ πιο απελευθερωμένος και ο Κάρλος Ζέκα, που αφοσιώνεται πλέον απόλυτα στα τρεξίματα και στην ανάκτηση της μπάλας (ως παίκτης… χταπόδι στον άξονα και ο καλύτερος ball winner χαφ στην Ελλάδα), αφήνοντας στην άκρη το δημιουργικό σκέλος για τον Αργεντινό. Ενα δίδυμο που αλληλοσυμπληρώνεται ιδανικά στη μεσαία γραμμή, προσφέροντας στοιχεία που απουσίαζαν για χρόνια απ’ το παιχνίδι του Παναθηναϊκού.
[ “Goal” ]
