Στραματσόνι όπως... Σουμ!

Πολλές φορές οι δημοσιογράφοι, αλλά ακόμη και ο απλός κόσμος δέχεται κριτική από τις διοικήσεις των ομάδων για τον τρόπο που σχολιάζουν τα πράγματα.

Πυκνά συχνά οι διοικήσεις λένε ότι θέλουν την κριτική, φτάνει να είναι… αντικειμενική. Άρα να αναπαράγουν τα… non paper της διοίκησης.

[ads2]

Ουδείς θέλει την κριτική. Ή για να ακροβολογούμε λατρεύουν τις… αγιογραφίες και μισούν τις αρνητικές κρίσεις!

Ωστόσο καμία μα καμία ομάδα στον κόσμο, δεν έχασε τον… μπούσουλα, εξ’ αιτίας της κριτικής και δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον Παναθηναϊκό του νταμπλ το 2004!

Μήπως θυμόμαστε πως ξεκίνησε αυτή η ομάδα;

Με κλίμα βαρύ και ασήκωτο!

Με τους οργανωμένους να πετάνε τις φανέλες με το Νο13 στον Βαζέχα και τον Μπασινά, παρ’ ότι αποσύρθηκε προς τιμή των φιλάθλων!

Με το γήπεδο να βράζει για την ομάδα του Γιτζάκ Σουμ στο πρώτο εν Ελλάδι φιλικό με την ολλανδική Βίλεμ.

Με την ομάδα να προέρχεται από το εφιαλτικό ματς της Ριζούπολης (στο τέλος της προηγούμενης σεζόν), το οποίο είχε θέσει τους πάντες σε μεγάλη αμφισβήτηση.

Την μεγαλύτερη στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου!

Η διοίκηση είχε χαρακτηριστεί άχρηστη, αφού δεν είχε προστατέψει την ομάδα…

Οι ποδοσφαιριστές «λούζερ», αφού είχαν κυνηγηθεί στην Παιανία…

και ο κόσμος είχε «τρελαθεί» με την προκλητικότητα της κυριαρχίας του Κόκκαλη.

Εάν λοιπόν υπάρχει διαχρονικά μια στιγμή που η ομάδα ένιωθε την πίεση όσο δεν πήγαινε άλλο, ήταν τότε…

Και όμως αυτός ο Παναθηναϊκός πήρε το νταμπλ.

Στη Λεωφόρο και με τον κόσμο να είναι με το… μαχαίρι στα δόντια, μέχρι ν’ αρχίσει να πιστεύει στον τίτλο.

Άρα όσοι από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού «στραβώνουν» με τη γκρίνια και κατηγορούν τους πάντες (ΜΜΕ και κόσμο) για δήθεν κακές… υποκειμενικές κριτικές, απλά είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Ειδικά όταν μιλάμε για μια ομάδα που προσφέρει συνεχώς πίκρες και απογοητεύσεις και λειτουργεί χωρίς ποδοσφαιρική λογική.

Η κριτική είναι υγεία για κάθε άνθρωπο, για κάθε σύνολο ανθρώπων, για κάθε οργανισμό.

Η λογική του πίστευε (και μη ερεύνα) ήταν και είναι για τον μεσαίωνα. Η λογική λέει πίστευε και μη, να ερευνάς!

Έτσι ο Στραματσόνι είναι λογικό να λειτουργεί υπό πίεση, αλλιώς μπορεί να πάει να γίνει ψαράς στα Νησιά Φερόες και να περιμένει να τσιμπήσει το δόλωμα!

Όπως και όλοι στον Παναθηναϊκό…

YΓ. Χαρακτηριστικό όσων προανέφερα ήταν το πρωτοσέλιδο της Ηχούς στις 12 Αυγούστου του 2003, την ημέρα μάλιστα που ο Γιτζάκ Σουμ μου είχε δώσει αποκλειστική συνέντευξη!

«Καζάνι που βράζει ο κόσμος του Παναθηναϊκού» ήταν ο κεντρικός τίτλος…

Και όμως η κριτική αντί να κάνει… κακό, όπως πίστευε τότε η διοίκηση, οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο νταμπλ!

Sportit.gr