Επιτέλους... Παναθηναϊκέ!

Προφανώς και δεν αποτελεί αμελητέα ποσότητα ένα γεγονός το οποίο είχε να συμβεί έντεκα ολόκληρα χρόνια, από τον Απρίλιο του 2005 συγκεκριμένα και το 6-3 απέναντι στη Χαλκηδόνα στην άδεια, ελέω τιμωρίας τότε, Λεωφόρο.

Ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός και αποτελεσματικός στο πρώτο και απολαυστικός στο δεύτερο ημίχρονο, σταμάτησε στα έξι γκολ κόντρα στον Πανθρακικό και το σκορ θα μπορούσε να είχε φτάσει κάλλιστα σε διψήφιο νούμερο (!) εάν αναλογιστεί κανείς τα δύο “πράσινα” δοκάρια, το γκολ του Μολέδο που ακυρώθηκε, αλλά και τις πολλές ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια του αγώνα.

[ads2]

Κι αν η αγωνιστική κατάσταση του αντιπάλου δεν προσφέρεται για τυμπανοκρουσίες και ξέφρενα πανηγύρια, δεν παύει να αποτελεί ευτυχές γεγονός το ότι οι φίλοι του Παναθηναϊκού έφυγαν χορτάτοι από το γήπεδο κάτι που επιβάλλεται να συμβαίνει με τη μέγιστη δυνατή συχνότητα.

Η γενεσιουργός αιτία της “6άρας” είναι ξεκάθαρα η μεσοεπιθετική ποιότητα που έχει αποκτήσει η ομάδα, μετά το ξεσκαρτάρισμα του Γενάρη και τις καθοριστικές προσθήκες που έγιναν στο έμψυχο δυναμικό, αλλά και η σταδιακή εμπέδωση της φιλοσοφίας του νέου προπονητή. Ο Παναθηναϊκός έχει γίνει μία ομάδα που πετάει “φωτιές” στο ανοιχτό γήπεδο και που έχει ακόμα κάποια θέματα να λύσει όταν αντιμετωπίζει οργανωμένες άμυνες, στο “σετ” παιχνίδι που λένε και στο μπάσκετ.

Τα συμπεράσματα του τελευταίου αγώνα της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος είναι αρκετά και αν μη τι άλλο χρήσιμα για το παρόν και το άμεσο μέλλον του Παναθηναϊκού.

Α) Η συνύπαρξη της τριπλέτας Μπεργκ-Λέτο-Βιγιαφάνιες μοιάζει με κηροζίνη στη μηχανή λειτουργίας της ομάδας και υπόσχεται σπουδαίες ποδοσφαιρικές βραδιές εξαιτίας της ποιότητας και του υψηλού επιπέδου συνεργασίας του Σουηδού παιχταρά και των δύο Αργεντινών άσων. Το “τρίγωνο της φωτιάς” υπόσχεται πολλά γκολ και θέαμα, ενώ το “ταβάνι” του παραμένει άγνωστο και γεννά ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες.

Το δεδομένο είναι ότι για πρώτη φορά από την ημέρα έλευσης του κορυφαίου στράικερ του πρωταθλήματος στον Παναθηναϊκό, Μάρκους Μπεργκ, η τροφοδοσία του γίνεται επαρκώς, κοινώς παίκτες όπως ο Λέτο και ο “Βίγια” οι οποίοι μπορούν να τον αξιοποιήσουν δεόντως και που τα προηγούμενα χρόνια τους ψάχναμε με το κιάλι.
Δεν ήταν τυχαία τα πέντε γκολ του Μπεργκ, τα τελειώματα του οποίου είναι για σεμινάριο (ειδικότερα το σκάψιμο της μπάλας μπροστά από τον τερματοφύλακα σε τετ α τετ καταστάσεις αποτελούν ένα ποδοσφαιρικό αριστούργημα), ούτε φυσικά είναι τυχαία η ενεργός συμμετοχή του Λέτο στα τέσσερα από τα έξι γκολ, αλλά και οι δύο ασίστ και το ένα τέρμα του Βιγιαφάνιες. Οι τρεις τους θα ξεσηκώσουν πολλές φορές ακόμα τη Λεωφόρο και αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για το σύλλογο η παραμονή τους στην ομάδα και τη νέα σεζόν.

Β) Η είσοδος στο ματς του Λούκας Ευανζελίστα και η παρουσία του στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο, αύξησε την ένταση/το ρυθμό και βελτίωσε αισθητά την παραγωγικότητα και την ποιότητα των συνεργασιών της ομάδας στη μεσαία γραμμή.

Ο Παναθηναϊκός μέσα στη Λεωφόρο πρέπει να παίρνει ρίσκα στη στελέχωση της ενδεκάδας και να έχει μέσα στο γήπεδο περισσότερους επιθετικογενείς παίκτες. Ειδικά στον άξονα της μεσαίας γραμμής δεν αποτελεί πανάκεια η συνύπαρξη δύο αμυντικών μέσων και το κατέδειξε αυτό περίτρανα η αποτελεσματικότητα του σχήματος με Λαγό-Ευανζελίστα και με Λαγό-Βιγιαφάνιες που είδαμε στο δεύτερο ημίχρονο αντί των Λαγού-Λουντ που είδαμε στο πρώτο. Κοινώς, ανεξαρτήτως σχηματισμού, όλοι οι καλοί (πρέπει να) χωράνε.

Γ) Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Μολέδο-Τελάντερ έχει δέσει αρμονικά την καρδιά των μετόπισθεν και αποτελεί δικαιωματικά και αδιαμφισβήτητα τη βασική επιλογή του Στραματσόνι για την ενδεκάδα. Ειδικά ο Βραζιλιάνος είναι απολαυστικός στον τρόπο παιχνιδιού του και παράδειγμα για όλους όσον αφορά στη νοοτροπία του, από τη στιγμή που παραμένει “σκύλος” σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ανεξαρτήτως σκορ και αντιπάλου. Ο Μολέδο αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κέρδη των χειμερινών μεταγραφών της ομάδας και το μέγεθος της προσφοράς του θα φανεί ακόμα περισσότερο τη νέα σεζόν.

Δ) Χουχούμης και Λαγός δικαιούνται μία θέση στο ενεργό ροτέισον της ομάδας, παρότι δεν βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των “αδικημένων” σε χρόνο συμμετοχής παικτών της ομάδας. Οχι επειδή είναι Ελληνες και προερχόμενοι από τα σπλάχνα του συλλόγου αλλά διότι μπορούν να υποστηρίξουν επαρκώς συγκεκριμένους υποστηρικτικούς ρόλους.

Ο Χουχούμης έχει τα χαρακτηριστικά για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θέσης του αριστερού μπακ και έδειξε μέσα στο γήπεδο ότι δεν έχει να ζηλέψει πολλά ούτε από τον (φετινό) Νάνο, ούτε από τον γερόλυκο Πράνιτς. Αρχικά ως αξιόπιστο “μπακ απ” του βασικού αριστερού μπακ της ομάδας, διότι δεν είναι ακόμα έτοιμος για παραπάνω και μετά βλέποντας και κάνοντας. Ο Λαγός είχε “γεμάτες” συμμετοχές τις δύο προηγούμενες σεζόν, τη φετινή παραγκωνίστηκε, αλλά η χρησιμότητά του -ειδικά όταν έχει στο πλευρό του έναν πιο δημιουργικό μέσο να τον υποστηρίζει- εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Παίζει πάντοτε με πάθος και ένταση, είναι καλός τακτικά και μπορεί να κάνει τα απλά πράγματα με συνέπεια, όχι όμως και να δημιουργήσει επαρκώς. Οταν ο ρόλος του απαιτεί μεγαλύτερη συμμετοχή στο κομμάτι της δημιουργίας φυσιολογικά φαίνονται οι αδυναμίες του. Οταν όμως υπάρχει άλλος για να κάνει αυτή τη δουλειά τότε μπορεί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην ομάδα, όταν και όποτε το απαιτήσουν οι περιστάσεις.

Ε) Κανείς από τους τερματοφύλακες της ομάδας δεν δείχνει να βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση. Ο Στιλ έχει κάνει φέτος κάποιες γκέλες που δεν μας είχε συνηθίσει, ο Βλαχοδήμος στο ντεμπούτο του με τη Βέροια έκανε λάθος έξοδο και δέχτηκε το δεύτερο γκολ ο Παναθηναϊκός. Το ίδιο συνέβη και με τον Γιαννακόπουλο στο γκολ του Πανθρακικού, ενώ στο φιλικό με τον Πανιώνιο ο ίδιος “κίπερ” είχε δεχτεί γκολ με τη μπάλα να περνάει κάτω απ’ τα χέρια του. Αν μη τι άλλο χρίζει προβληματισμού μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

sdna.gr