Τα λάθη είναι μέσα στη ζωή και πόσο μάλιστα στο ποδόσφαιρο. Ουδείς άσφαλτος που είχε πει (ορθά) και η λαίδη Άντζελα!
Το ζητούμενο είναι να μην επαναλαμβάνεις τα ίδια ακριβώς λάθη και νομίζω ότι η ιστορία με τον Μάικλ Εσιέν είναι οδηγός για το παρόν και το μέλλον του Παναθηναϊκού.
[ads2]
Στο μέλλον λογικά δεν θα ξαναδούμε τους «πράσινους» να στηρίζουν όλο τους το αγωνιστικό οικοδόμημα, σ’ έναν ποδοσφαιριστή «εύθραστο», όπως ήταν και είναι ο Γκανέζος. Ακόμη και εάν σαν όνομα δημιουργεί ενθουσιασμό.
Όμως πέρα από τον αγωνιστικό σχεδιασμό υπάρχουν δύο ακόμη παράμετροι που θα πρέπει να μάς διδάξει η περίπτωση του Εσιέν.
Το πρώτο έχει να κάνει με τη διαχείριση. Ο Γκανέζος μέσος για άγνωστο λόγο υπερφορτώθηκε με αποτέλεσμα να «καεί». Τώρα εάν αυτό έγινε από άγνοια του Στραματσόνι και των συνεργατών του (σε όλα τα επίπεδα, βοηθοί, γυμναστές, γατροί) είναι ζήτημα που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν.
Εάν έγινε με σκοπό να… καεί, τότε υπάρχει θέμα γενικότερης φύσεως!
Ωστόσο το ζητούμενο, πέρα από την έρευνα για τις ευθύνες στο πρόσωπο του Εσιέν, είναι να μην γίνει το ίδιο λάθος με τον Λέτο. Το επισήμανα μετά το ματς με τον Ηρακλή. Είναι παραλογισμός να κρατάς στον αγωνιστικό χώρο έναν ποδοσφαιριστή που δεν μπορεί να βγάλει 90λεπτο! Εκτός και εάν θες να τον εξοντώσεις.
Η δεύτερη παράμετρος με τον Εσιέν έχει να κάνει με το κύμα ενθουσιασμού! Θυμίζω ότι στο πρώτο φιλικό που τον είδαμε δια ζώσης, μόνο το SPORTIT είχε το θάρρος να γράψει ότι ο Γκανέζος δεν μπορεί να τρέξει. Όλα τα ΜΜΕ κατέγραψαν μια εμφάνιση πολύ «ποιοτική»!
Τα ίδια και στα περισσότερα επίσημα παιχνίδια του Γκανέζου. Αυτός ο παραλογισμός των μέσων ενημέρωσης και των δημοσιογράφων που έδινε στον Εσιέν περισσότερα από αυτά που του αναλογούσαν. Ο λόγος που το έκαναν χωράει κουβέντα (π.χ. διοικητικής υποταγής, υπαλληλικής σχέσης με την ΠΑΕ, ποδοσφαιρικής αμπαλοσύνης), αλλά για εμένα το σημαντικότερο είναι να αποτελέσει ένα μάθημα για το μέλλον.
Για τον Μολέδο για παράδειγμα, όπου ξαφνικά σηκώθηκε στα ουράνια. Ο Βραζιλιάνος είναι ένας καλός αμυντικός, αλλά ουδείς μπορεί να κριθεί από ένα ματς! Ας τον δούμε και ας τον κρίνουμε σε βάθος χρόνου.
Στον Παναθηναϊκό είναι μια συνήθης τακτική, της αποθέωσης και της απαξίωσης. Καλώς ή κακώς υπάρχει και μια μέση οδός. Της σεμνότητας και της ταπεινότητας.
Μην ξεχνάμε ότι ο Βραζιλιάνος είναι ένας ακόμη παιδί ταλαιπωρημένο από τραυματισμός. Ας μην τον γκαντεμιάσουμε και αυτόν.
ΥΓ. Πριν από λίγο καιρό ο Σάντσεθ ήταν ογκόλιθος. Σήμερα οι ίδιοι τον έχουν για φευγιό…
sportit.gr
