Η περίπτωση του Βίκτορ Κλωναρίδη είναι μία από τις πιο ιδιάζουσες τα τελευταία τρία χρόνια στον Παναθηναϊκό, καθώς ουδέποτε κατάφερε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ η κατά του.
Και αυτό γιατί η απόδοσή του θυμίζει περισσότερο «ασανσέρ» από τα πολλά σκαμπανεβάσματα και τις εναλλαγές στις εντυπώσεις που αφήνει…
[ads2]
Εκεί που κάνει ένα κακό παιχνίδι, όπως για παράδειγμα αυτό του Κυπέλλου στο Περιστέρι, είναι ικανός στο επόμενο να μπει αλλαγή, να δώσει δύο ασίστ και να «σφραγίσει» τη νίκη του «τριφυλλιού». Όπως έκανε δηλαδή την Κυριακή στους «Ζωσιμάδες» όπου σέρβιρε δύο γκολ πάρε-βάλε στον Μάρκους Μπεργκ για να διαμορφώσει το τελικό 0-3 των «πράσινων» στα Γιάννενα.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, η υπομονή της ομάδας και του προπονητή ενδεχομένως να είχε εξαντληθεί. Σε αυτή του 23χρονου ομογενή από το Βέλγιο κάτι τέτοιο δεν ισχύει… Και όχι άδικα, αν αναλογιστεί κανείς τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν. Είναι ταχύτατος, με τρομερή επιτάχυνση που σπάνια βρίσκεις στα ελληνικά γήπεδα και αρκετά διεισδυτικός. Στοιχεία που του έχουν επιτρέψει να έχει σε 96 ματς, με μέσο όρο συμμετοχής 51,4 λεπτά, 22 γκολ και 16 ασίστ.
Από την άλλη όμως, εκτός από την σταθερότητα στην απόδοσή του, υστερεί στην συγκέντρωση κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά και στο τελείωμα των φάσεων που πολλές φορές προκαλεί εκνευρισμό στην εξέδρα. Είναι χαρακτηριστικό πως από τους 13 ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού που έχουν χριστεί σκόρερ φέτος στην SuperLeague, ο «Κλώνα» έχει το χειρότερο ποσοστό, καθώς έχει μόλις 1 γκολ σε 13 τελικές προσπάθειες. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν προκαλεί ικανοποίηση για έναν ποδοσφαιριστή που παίζει στην μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδας.
