Η φιλοσοφία του Μέστο και η εμπειρία από την Αθήνα το 2004

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Τζιαντομένικο Μέστο είχε μιλήσει για τη φιλοσοφία του για το ποδόσφαιρο, τη βία, αλλά και για την εμπειρία του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Στα 33 του χρόνια ο Τζιαντομένικο Μέστο έχει βιώσει πολλές καταστάσεις στην Ιταλία. Ο νέος δεξιός μπακ του Παναθηναϊκού σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για τη φιλοσοφία του με αφορμή περιστατικά που βίωσε στα γήπεδα και τα οποία δεν απέχουν πολύ από όσα ζούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

[ads2]

Αναφέρθηκε, δε, και στη συμμετοχή του με την Ιταλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, όταν κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Μια εμπειρία που είχε καλές, αλλά και κακές στιγμές. «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το όνειρο κάθε αθλητή. Συμμετείχα σε αυτούς και κατέκτησα ένα μετάλλιο. Για να λάβουμε μέρος στην τελετή έναρξης στην Αθήνα περιμέναμε τρεις ώρες στο πούλμαν. Η παραμονή στο Ολυμπιακό Χωριό ήταν φανταστική. Τρώγαμε και βλέπαμε γύρω μας δύτες, σπρίντερ ή άλλους αθλητές. Όμως πριν τον αγώνα δεν μπορούσες να αγνοήσεις το γεγονός ότι το σύνηθες μενού δεν υπήρχε και ότι τα μακαρόνια και το κοτόπουλο δεν ήταν καλά μαγειρεμένα».

Θυμήθηκε «άγρια» περιστατικά από τη Serie A. Όπως την εισβολή οπαδών στον αγώνα της Τζένοα με τη Σιένα και τη διακοπή του για 45 λεπτά. «Στο 20’ ήμασταν μπροστά με 3-0, αλλά όταν οι οπαδοί εισέβαλαν και το ματς διακόπηκε, το μόνο που είχαμε στο μυαλό μας ήταν να αρχίσει ξανά το ματς. Αυτή είναι η ομορφιά στο παιχνίδι αυτό. Η αδρεναλίνη, αυτή η ένταση, που νιώθεις ζωντανός», ανέφερε.

Μίλησε όμως και για τον πυροβολισμό οπαδού έξω από το «Ολίμπικο» το Μάιο του 2014: «Ήμασταν στη φυσούνα και ακούσαμε ακόμη ότι κάποιος σκοτώθηκε. Νιώσαμε πολύ περίεργα. Δεν ξέραμε αν θα γίνει ο αγώνας ή όχι».

Ο Μέστο διακρίνει απόσταση στον ψυχισμό φιλάθλων και ποδοσφαιριστών. «Καταλαβαίνω αυτούς που λένε πως αγαπάνε μόνο τη φανέλα. Όμως μέσα από αυτή τη φανέλα υπάρχουν άνθρωποι με τις αδυναμίες τους. Αντιλαμβάνομαι πώς ένας οπαδός μπορεί να έχει μεγαλώσει με κάποια συναισθήματα και να θεωρεί πως κάποια πράγματα ξεπουλιούνται. Δεν πρέπει, ωστόσο, να παρατάνε το ποδόσφαιρο και να σταματούν να μας βλέπουν σαν ανθρώπινα όντα. Παλαιότερα υπήρχε μεγαλύτερο δέσιμο μεταξύ των φιλάθλων και των παικτών, τώρα δεν υπάρχει αυτό. Ονειρεύομαι ένα ποδόσφαιρο που δεν θα υπάρχει αυτή η απόσταση».

Ο πολύπειρος οπισθοφύλακας δεν κρύβει πως ο αθλητικός πολιτισμός των ΗΠΑ είναι κάτι που θα ήθελε και στα μέρη μας. «Ζηλεύω το κλίμα στο ΝΒΑ ή στο NFL. Απέχουμε έτη φωτός από εκείνους σε επίπεδο show εντός κι εκτός γηπέδου. Υπάρχουν πράγματα που δεν τα καταλαβαίνω. Για να μπει η γυναίκα μου στο γήπεδο περνά από εξονυχιστικό έλεγχο και μετά βλέπουμε να μπαίνουν βόμβες και πυρομαχικά στις κερκίδες».

Θεωρεί, παράλληλα, πως οι εξοντωτικές ποινές σε ομάδες δεν διορθώνουν το πρόβλημα. «Οι τιμωρίες μπορεί να είναι ακόμη και βολικές για αυτόν που τις δέχεται. Όμως η μόνη πραγματική λύση είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να μη συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τους παίκτες από τους φιλάθλους, εμείς είμαστε το καύσιμο του ποδοσφαίρου και μοιραζόμαστε τις ίδιες χαρές και απογοητεύσεις με τον κόσμο».

Τέλος, για το αν θα ήθελε η κόρη του να στραφεί στον αθλητισμό, είπε: «Ασχολείται με το χορό όπως η μητέρα της. Ήμουν τυχερός που οι δικοί μου γονείς κρατούσαν αποστάσεις όταν ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο και κάθονταν ήσυχοι και μακριά. Δεν είναι εύκολο να συνοδεύεις ένα παιδί στο γήπεδο. Και θα πρέπει να το διδάξεις πως μπορείς να βρει θετικά στοιχεία ακόμη και σε μια ήττα».

sportfm.gr