Στη βάναυσα κακοποιημένη ποδοσφαιρική Ελλάδα έχουμε μάθει να κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα από το περιτύλιγμα.
Η παντελής έλλειψη παιδείας (σε όλους τους τομείς και κατ’ επέκταση και στον αθλητισμό) μας οδηγεί στο να αγνοούμε επιδεικτικά τα δεδομένα και να βαπτίζουμε βιαστικά και ανέξοδα έναν παίκτη καλό ή κακό, παιχταρά ή πλατό, καλλιτέχνη ή άμπαλο.
[ads2]
Τις περισσότερες φορές απομονώνοντας, βουτηγμένοι στην υπερβολή των συναισθημάτων μας, 2-3 στιγμές, θετικές ή αρνητικές: μία γκολάρα που μόνο… παιχταράδες βάζουν, ένα χαμένο γκολ που δεν… χάνεται, μία “γκέλα” που δεν… γίνεται ποτέ, κ.ο.κ.
Στον πραγματικό κόσμου του ποδοσφαίρου, εντούτοις, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ισχύει. Κανείς προπονητής στον πλανήτη δεν χαρακτηρίζει με αυτόν τον τρόπο, ούτε φυσικά κρίνει υπό αυτό το πρίσμα τον οποιονδήποτε επαγγελματία αθλητή.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αναλύει τα χαρακτηριστικά του (και την προοπτική τους) και αν του “κουμπώνουν” με αυτό που θέλει να παίξει έχει καλώς. Εάν όχι, χαίρεται…
Στην περίπτωση του Μπουμάλ ο Παναθηναϊκός απέκτησε έναν ποδοσφαιριστή για τον απλούστατο λόγο ότι ο προπονητής της ομάδας εκτίμησε ότι ταιριάζει στα “θέλω” του. Τόσο απλά.
Του προτάθηκε, τον ανέλυσε διεξοδικά μέσα από ολόκληρα ματς σε dvd, άναψε το πράσινο φως και εν τέλει αποκτήθηκε.
Το αν, επίσης, το ποσό που δόθηκε για τη μεταγραφή είναι υψηλό ή χαμηλό, ελάχιστα θα έπρεπε να ενδιαφέρει τον κόσμο από τη στιγμή που (προφανώς) δεν ισοπεδώνει το μπάτζετ και κυρίως από την ώρα που το ενέκρινε αυτός που βάζει το χέρι στην τσέπη και κρατάει τα “κλειδιά” του συλλόγου.
Αφού μπορούσε και ήθελε ο Αλαφούζος να πληρώσει και να ικανοποιήσει τον προπονητή του καλώς έπραξε.
Πάμε τώρα στο “ζουμί”, στα χαρακτηριστικά δηλαδή του Μπουμάλ, τον οποίο γνωρίζουμε καλά απ’ τα πεπραγμένα του στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Τι θετικά στοιχεία έχει ο Καμερουνέζος; Πρώτα απ’ όλα είναι “σφαίρα”. Εκκρηκτικός στα πρώτα μέτρα, με εξαιρετική αντίληψη του χώρου και ιδανικός στο επιθετικό τρανζίσιον όπου ρίχνει το μεγαλύτερο βάρος ο Στραματσόνι. Επιπλέον είναι πολύ καλός στο ένας εναντίον ενός, πατάει την αντίπαλη περιοχή, διαθέτει εξαιρετικό αριστερό πόδι από μέση και μακρινή απόσταση, “έχει” το γκολ αλλά και τη δημιουργία (πρώτος στις ασίστ στο φετινό πρωτάθλημα) κυρίως σε ανοιχτό γήπεδο.
Ταυτόχρονα στη θέση που αγωνίζεται (ως “φτερό” από αριστερά κυρίως, αλλά και από δεξιά) υπήρχε έλλειμμα στον Παναθηναϊκό και ποσοτικό αλλά και ποιοτικό.
Πλέον, εάν δεν υπάρξει άλλη τροποποίηση στο ρόστερ, υπάρχουν τέσσερις επιλογές για δύο θέσεις στο 4-3-3: Καρέλης, Μπουμάλ, Καλτσάς και Κλωναρίδης.
Κι αν τελικά έρθει πρόταση και πωληθεί ο Καρέλης θα αντικατασταθεί από επιθετικό με παρόμοια χαρακτηριστικά που θα μπορεί να παίζει και` στα άκρα και στην κορυφή της επίθεσης.
Ποια είναι τα αρνητικά του Μπουμάλ; Δεν έχει παραστάσεις από υψηλό επίπεδο, θέλει πολλή δουλειά ακόμα σε τακτικό επίπεδο σε φάση επίθεσης απέναντι σε οργανωμένη άμυνα (γεγονός που τον οδηγεί σε αρκετά λάθη) και χρειάζεται σίγουρα μεγαλύτερη προσήλωση στην αμυντική του συμπεριφορά. Διότι στον Παναθηναϊκό δεν θα είναι ο βασικός “σταρ” όπως ήταν στην πλατεία.
sdna.gr
