Εάν ήταν υποχρεωτικό να διαλέξει κανείς μόνο ένα συμπέρασμα μετά τη χθεσινή νίκη και την αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, αυτό είναι ξεκάθαρα ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ του.
Οχι μόνο εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Αντρέα Στραματσόνι δεν έχει περάσει ακόμα σε απόλυτο βαθμό την αγωνιστική φιλοσοφία του.
[ads2]
Ούτε επειδή ο Ιταλός προπονητής ακόμα ψάχνεται για το ενδεδειγμένο σύστημα της ομάδας με βάσει το έμψυχο δυναμικό του, τους παίκτες που διαθέτει δηλαδή, τους οποίους -παρεμπιπτόντως (φυσιολογικά)- ακόμα μαθαίνει.
Αλλά, κυρίως, διότι ο Μάικλ Εσιέν αρχίζει σιγά σιγά να θυμίζει έναν κανονικό αμυντικό μέσο, υψηλού επιπέδου για τα δεδομένα της χώρας μας.
Εναν ποδοσφαιριστή που ξεχειλίζει από ποιότητα και εμπειρία, και παρά τα προβλήματα των τραυματισμών του, αποτελεί πολυτέλεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο όταν εμφανίζεται ως «κανονικός» στο γήπεδο. Οπως συνέβη χθες βράδυ στη Λεωφόρο.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν σταδιακά και με μαθηματική ακρίβεια θα βελτιώνεται. Και αυτό είναι το κυρίαρχο κέρδος. Θα αποκτά τη σφραγίδα του (νέου) προπονητή του, θα ενσωματώσει μέσα από τα παιχνίδια τους παίκτες που τόσο πολύ του έλειψαν στο ξεκίνημα της σεζόν (Εσιέν, Σάντσεθ, Τελάντερ, Καλτσάς, Βέμερ) και θα διαμορφώνει αγωνιστική ταυτότητα ως ομάδα, αυξάνοντας την ανταγωνιστικότητά του. Αργησε να το κάνει μεν, αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Διότι το ύψιστο ζητούμενο για τον σύλλογο ήταν να βάλει τέλος στην κατηφόρα και να επαναφέρει στα εκατομμύρια του κόσμου του την προοπτική και την ελπίδα για το χτίσιμο ενός συνόλου αντάξιο της τεράστιας ιστορίας του.
[ “Goal” ]
